Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Elżbieta Kowalik - Grzanka po rozpoznaniu w dniu 7 kwietnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji w sprawie ze skargi K. P. na decyzję Wojewody z dnia 3 października 2013 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
W dniu 10 grudnia 2013 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku wpłynęła skarga K. P. na decyzję Wojewody z dnia 3 października 2013 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego.
W skardze zawarty został wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, którego w żaden sposób nie uzasadniono.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
W świetle art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (teksy jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej w skrócie p.p.s.a.) po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Badaniu przez sąd administracyjny podlegają zatem przesłanki niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Co istotne, brak jest podstaw do oceny wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu pod kątem zasadności wniesionej skargi. W postanowieniu z dnia 28 kwietnia 2005 r. (sygn. akt II OZ 184/05, System Informacji Prawnej Lex nr 302251) Naczelny Sąd Administracyjny podniósł, iż niezgodność danego aktu z prawem, która będzie przedmiotem oceny Sądu pierwszej instancji w toku rozprawy, i ochrona tymczasowa wynikająca z art. 61 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi to dwie różne kwestie. O ile bowiem pierwsza z nich (kontrola legalności aktu) jest celem postępowania sądowoadministracyjnego, to druga - jako poprzedzająca merytoryczne rozstrzygnięcie sądu - ma odmienną funkcję. Oparcie wniosku o ochronę tymczasową na niezgodności danego aktu z prawem, a zwłaszcza rozstrzygnięcie Sądu w tym zakresie, niweczyłoby kontrolę sądową legalności zaskarżonego aktu.
Co istotne, zaistnienie przesłanek, które uzasadniają udzielenie przez sąd administracyjny tzw. ochrony tymczasowej winno być wykazane przez wnioskodawcę.
Niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków to bowiem pojęcia nieostre.
Konkretyzację zawartej w nich treści powiązać należy z okolicznościami faktycznymi danej sprawy, w rozpatrywanym przypadku z konsekwencjami, jakie dla skarżącego wynikają z wykonania ww. decyzji w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego.
Należy jednakże zauważyć, że skarżący nie wykazał w żaden sposób na czym miałoby polegać - w przypadku wykonania ww. decyzji - niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody. Nadto nie wykazano, na czym miałaby polegać nieodwracalność zmian powstałych w następstwie wykonania opisanej decyzji.
Brak jakiegokolwiek uzasadnienia w tym zakresie uniemożliwia Sądowi dokonanie ustalenia, iż w tym konkretnym przypadku wykonanie decyzji spowoduje niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudne do odwrócenia skutki.
Żądając wstrzymania wykonania decyzji, skarżący ma zaś obowiązek wykazać istnienie konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie aktu lub czynności jest zasadne z uwagi na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (tak m.in.: postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 listopada 2006 r., sygn. akt II FZ 585/06; Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych; orzeczenia.nsa.gov.pl).
Wobec powyższego, nie wystarczy jedynie złożenie stosownego wniosku. Twierdzenia strony powinny bowiem wyjaśniać na czym polega niebezpieczeństwo powstania kwalifikowanych skutków, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. Wywody w tej materii powinny być poparte nie tylko szczegółową argumentacją ale także materiałem dowodowym (vide: B. Dauter [w:] B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2009, s. 206; zob. nadto postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 stycznia 2012 r., sygn. akt II FSK 2910/11; Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych; orzeczenia.nsa.gov.pl).
W opinii Sądu skarżący nie wykazał żadnych tez bądź twierdzeń odnoszących się wprost do wniosku i przemawiających za jego uwzględnieniem. Skarżący nie powołał ponadto jakichkolwiek okoliczności, które uzasadniałyby wstrzymanie wykonania ww. decyzji.
Okoliczności te są o tyle istotne, że sąd administracyjny nie ma obowiązku działania w tej kwestii z urzędu.
W reasumpcji powyższych rozważań Sąd uznał, że wniosek o wstrzymanie wykonania ww. decyzji nie zasługuje na uwzględnienie.
Powyższa konstatacja prowadzić musiała do odmowy wstrzymania wykonania ww. decyzji, o czym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku orzekł jak w sentencji postanowienia na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a.