Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Paweł Mierzejewski po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi [...] Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w [...] na decyzję [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia 27 października 2017 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty za wykonane czynności kontrolne postanawia odrzucić skargę.
W niniejszej sprawie skargę na decyzję [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia 27 października 2017 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty za wykonane czynności kontrolne wniosła [...] Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w [...].
Skarga została wniesiona w dniu 16 listopada 2017 r. przez reprezentującego stronę skarżącą pełnomocnika.
W odpowiedzi na skargę z dnia 21 grudnia 2017 r. organ wskazał, że w dniu 20 grudnia 2017 r. wydał decyzję autokontrolną uwzględniającą wniesioną skargę w całości.
Zarządzeniem z dnia 3 stycznia 2018 r. wydanym przez Przewodniczącego Wydziału III Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku wezwano pełnomocnika skarżącego do usunięcia stwierdzonych braków formalnych skargi, to jest do nadesłania odpisu z Krajowego Rejestru Sądowego oraz złożenia pełnomocnictwa procesowego do działania w imieniu strony skarżącej przed wojewódzkim sądem administracyjnym lub przed sądami administracyjnymi.
Nadto, odrębnym zarządzeniem z tej samej daty zobowiązano pełnomocnika strony skarżącej do uiszczenia wpisu od skargi w wysokości 100 zł.
W wydanych zarządzeniach zakreślono termin na ich wykonanie wynoszący siedem dni oraz rygor odrzucenia skargi.
Jednocześnie, z uwagi na wydanie wskazanej powyżej decyzji autokontrolnej, Przewodniczący Wydziału III Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku wezwał pełnomocnika strony skarżącej do złożenia oświadczenia czy podtrzymuje swoją skargę czy też ją cofa.
Zgodnie ze zwrotnym potwierdzeniem odbioru znajdującym się w aktach sprawy (k. 24) stosowne wezwania zostały doręczone pełnomocnikowi strony skarżącej w dniu 16 stycznia 2018 r.
Wskazane powyżej braki formalne skargi nie zostały przez pełnomocnika strony skarżącej usunięte w przewidzianym terminie. W terminie ustawowym nie uiszczono również wpisu od skargi. W piśmie datowanym na dzień 17 stycznia 2018 r. pełnomocnik strony skarżącej oświadczył, że cofa skargę oraz wnosi o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 37 § 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.; dalej w skrócie jako "p.p.s.a.") pełnomocnik obowiązany jest przy pierwszej czynności procesowej dołączyć do akt sprawy pełnomocnictwo z podpisem mocodawcy lub wierzytelny odpis pełnomocnictwa. Z kolei zgodnie z art. 220 § 1 zdanie pierwsze wyżej wskazanej ustawy sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata.
W realiach rozpatrywanej sprawy braki formalne skargi oraz brak fiskalny w postaci braku opłaty sądowej zostały ujawnione na etapie jej wstępnego badania. W związku z tym pełnomocnik strony skarżącej został wezwany do usunięcia braków formalnych i uiszczenia wpisu od skargi. Niewykonanie wskazanych wezwań w przewidzianym przez ustawę terminie obligowało Sąd do odrzucenia skargi na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 oraz art. 220 § 3 p.p.s.a. Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a. sąd zobligowany jest odrzucić skargę w sytuacji, gdy jej braki formalne nie zostały uzupełnione w wyznaczonym terminie. Taki sam rygor cytowana ustawa przewiduje w art. 220 § 3 stanowiąc, iż skarga od której mimo wezwania nie został uiszczony należny wpis podlega odrzuceniu przez sąd.
Sąd wskazuje ponadto, że wobec zaistnienia przesłanek do odrzucenia skargi wykluczonym było badanie dopuszczalności cofnięcia skargi określonych w art. 60 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Zgodnie z art. 60 wskazanej ustawy skarżący może cofnąć skargę, a czynność ta wiąże Sąd, o ile nie zostanie uznana za zmierzającą do obejścia prawa lub skutkującą utrzymaniem w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności. Należy podkreślić, że cofnięcie skargi, jako czynność dyspozycyjna strony może mieć miejsce tylko wówczas, gdy skarga jest dopuszczalna i nie zawiera braków uniemożliwiających nadanie jej dalszego biegu. Taka sytuacja - w świetle wyżej przedstawionych okoliczności - nie miała miejsca w rozpatrywanej sprawie.
W związku z powyższym, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, orzekł jak w sentencji postanowienia.