Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Felicja Kajut po rozpoznaniu w dniu 9 marca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. J. na orzeczenie lekarskie Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy z dnia 18 lipca 2008 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej postanawia odmówić przyznania prawa pomocy.
Skarżący wnioskiem, który wpłynął do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku w dniu 26 lutego 2009 r. wniósł o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych/częściowe zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata.
Przedmiotowy wniosek złożony został razem ze skargą dotyczącą. orzeczenia lekarskiego Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy z dnia 18 lipca 2008 r. nr [...].
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
W myśl art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz.1270 ze zm.) - zwanej dalej w skrócie p.p.s.a. - prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi.
Potrzeba zastosowania cytowanego przepisu ustawy zachodzi przede wszystkim w sytuacjach, gdy skarga kwalifikuje się do odrzucenia na podstawie przesłanek wskazanych w art. 58 § 1 w/w ustawy.
Sąd rozpatrując wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy w niniejszej sprawie, stanął na stanowisku, że zaskarżenie orzeczenia lekarskiego jednostki orzeczniczej właściwej do wydania opinii w przedmiocie choroby zawodowej (zamiast ostatecznej decyzji administracyjnej właściwego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego) jest równoznaczne z oczywistą bezzasadnością skargi w rozumieniu art. 247 p.p.s.a.
Sąd administracyjny nie jest bowiem właściwy do badania orzeczeń jednostek lekarskich orzekających w przedmiocie chorób zawodowych. Okoliczność ta powoduje, że sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego a skarga podlegać musi odrzuceniu (art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a.).
Z uwagi zaś na brak właściwości sądu administracyjnego do rozpatrzenia wniesionej skargi w sprawie zachodzi przesłanka jej oczywistej bezzasadności, o której mowa w art. 247 p.p.s.a.
Tym samym na podstawie art. 247 p.p.s.a. Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.