Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Elżbieta Kowalik - Grzanka po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. N. na decyzję [...] Wojewódzkiego Lekarza Weterynarii [...] z dnia 19 marca 2008 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o produktach pochodzenia zwierzęcego postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
J. N. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku na decyzję [...] Wojewódzkiego Lekarza Weterynarii [...] z dnia 19 marca 2008 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o produktach pochodzenia zwierzęcego.
W skardze skarżący zawarł równocześnie wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji z uwagi na fakt, iż otrzymał już upomnienie a nałożona kara jest w jego ocenie niesłuszna.
Organ, który zapoznał się z treścią wniosku zawartego w skardze, nie odniósł się do niego w sposób merytoryczny.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
Wskazać należy, iż art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) daje sądowi administracyjnemu możliwość wstrzymania wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Badaniu przez sąd podlegają zatem przesłanki niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Sąd, rozpoznający wniosek o wstrzymanie wykonania skarżonego aktu powinien mieć na uwadze interes nie tylko wnioskodawcy, ale i innych uczestników postępowania. Uwzględniać również powinien wszystkie okoliczności, nawet te niepodniesione we wniosku, o ile są możliwe do wyinterpretowania na podstawie akt sprawy.
W ocenie Sądu skarżący nie wykazał, by wykonanie zaskarżonej decyzji mogło spowodować skutki, o których mowa w powołanym wyżej przepisie. Skarżący poza argumentacją kwestionującą merytoryczne rozstrzygnięcie zaskarżonej decyzji nie przedstawił okoliczności, które pozwalałyby przyjąć, iż wykonanie w/w decyzji wyrządzi znaczną szkodę, czy też spowoduje trudne do odwrócenia skutki.
Z treści wniosku nie wynika, w czym skarżący upatruje możliwość powstania znacznej szkody lub wywołania trudnych do odwrócenia skutków. Szkoda, o jakiej mowa w cytowanym przepisie, to szkoda, która nie będzie mogła być w jakikolwiek sposób wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowanie. Nie będzie też możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego.
W rozpatrywanej sprawie w/w okoliczności nie zachodzą. W ocenie Sądu obowiązek nałożony na skarżącego, nie wywołuje stanu nieodwracalności, albowiem polega na spełnieniu świadczenia pieniężnego. Sama wysokość nałożonej aktem administracyjnym kary pieniężnej też nie jest wysoka gdy uwzględni się przedmiot działalności gospodarczej prowadzonej przez skarżącego.
Gdyby nawet zaistniały przesłanki do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, to i tak wstrzymanie wykonania aktu upada w razie wydania przez Sąd orzeczenia kończącego postępowanie w pierwszej instancji. Sąd - o ile uwzględni skargę - winien zaś określić, mając na uwadze dyspozycję art. 152 w/w ustawy czy i w jakim zakresie zaskarżony akt nie może być wykonany. W przypadku pozytywnego dla skarżącego orzeczenie sądu i uzyskania przez niego waloru prawomocności skarżący będzie miał możliwość zwrotu uiszczonej kwoty.
Wobec powyższych okoliczności, w sytuacji braku przesłanek do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, Sąd na mocy art. 61 § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi a contrario orzekł jak w sentencji postanowienia.