Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Paweł Mierzejewski po rozpoznaniu w dniu 28 lipca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku P. K. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na pismo Okręgowej Komisji Lekarskiej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych z dnia 16 stycznia 2015 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wniesienia odwołania z uchybieniem terminu postanawia odmówić przyznania prawa pomocy przez ustanowienie adwokata.
Postanowieniem z dnia 7 maja 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odrzucił skargę P.K. na pismo Okręgowej Komisji Lekarskiej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych z dnia 16 stycznia 2015 r. nr Dzk. 198/14/OKL w przedmiocie stwierdzenia wniesienia odwołania z uchybieniem terminu.
Wnioskiem z dnia 24 czerwca 2015 r. złożonym na urzędowym formularzu PPF skarżący zwrócił się o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym ustanowienie adwokata.
W dniu 29 czerwca 2015 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku wpłynęła skarga kasacyjna P. K. sporządzona w jego imieniu przez adwokat A.C. - P., która wedle złożonego do akt pełnomocnictwa procesowego (k. [...]) umocowana jest do wniesienia tego środka odwoławczego.
W tym stanie uznano, co następuje.
W świetle art. 245 § 3 w zw. z art. 246 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie obejmującym ustanowienie adwokata z urzędu może mieć miejsce wtedy, gdy strona nie zatrudnia lub nie pozostaje w innym stosunku prawnym z adwokatem, radcą prawnym, doradcą podatkowym lub rzecznikiem patentowym.
W realiach sprawy skarżący zwrócił się o przyznanie prawa pomocy poprzez ustanowienie adwokata z urzędu. Z kolei w dniu 29 czerwca 2015 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku wpłynęła skarga kasacyjna P. K. sporządzona w jego imieniu przez pełnomocnika z wyboru - adwokat A.C. - P., która wedle złożonego do akt pełnomocnictwa procesowego umocowana jest do wniesienia tego środka odwoławczego.
Wobec powyższego należało przyjąć, że skarżący pozostaje w stosunku prawnym z adwokatem pochodzącym z wyboru. Tym samym jego wniosek o ustanowienie pełnomocnika w ramach prawa pomocy nie może zasługiwać na uwzględnienie stosownie do treści art. 246 § 3 wyżej wskazanej ustawy.
Referendarz sądowy w pełni podziela ukształtowany w orzecznictwie sądów administracyjnych pogląd, zgodnie z którym pozostawanie przez wnioskującego w stosunku prawnym z profesjonalnym pełnomocnikiem, o ile nie został on ustanowiony w ramach prawa pomocy, jest każdorazowo negatywną przesłanką przyznania stronie z urzędu kolejnego, profesjonalnego pełnomocnika.
Przesłanka ta uniemożliwia uwzględnienie wniosku we wskazanym zakresie w każdej sytuacji, również wtedy, gdy zatrudniający profesjonalnego pełnomocnika czyni to dla celów innych postępowań, czy wyłącznie dla dokonania poszczególnych czynności obwarowanych przymusem adwokacko-radcowskim (zob. w tej materii: postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 7 maja 2008 r., sygn. akt I SA/Gd 456/07; Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych; orzeczenia.nsa.gov.pl; ponadto zob.: M. Niezgódka-Medek [w:] B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka- Medek: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2009, s. 699-700).
Z powyższych względów referendarz sądowy działając na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 w związku z art. 246 § 3 i art. 258 § 2 pkt 7 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi odmówił przyznania prawa pomocy w żądanym przez skarżącego zakresie, o czym orzeczono jak w sentencji postanowienia.