Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alina Dominiak po rozpoznaniu w dniu 6 lipca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi H. Ö. na decyzję Wojewody z dnia 23 kwietnia 2010 r. Nr [...] w przedmiocie zobowiązania cudzoziemca do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji .
Wojewoda decyzją z dnia 23 kwietnia 2010 r. nr [...], po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez obywatela Turcji - H. Ö., reprezentowanego przez adwokata M. H., od decyzji Komendanta Morskiego Oddziału Straży Granicznej z dnia 8 kwietnia 2010 r. nr [...], orzekającej o zobowiązaniu do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w terminie do 15 kwietnia 2010 r., orzekł o utrzymaniu w mocy decyzji organu I instancji.
Skarżący reprezentowany przez pełnomocnika wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku , domagając się uchylenia decyzji obu instancji oraz umorzenia postępowania. W ocenie skarżącego zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem przepisów ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach oraz przepisów proceduralnych, zawartych w kodeksie postępowania administracyjnego. W uzasadnieniu skargi podano m.in., że skarżący opuścił terytorium Polski, bowiem Wojewoda postanowieniem z dnia 14 kwietnia 2010 r. odmówił wstrzymania rygoru natychmiastowej wykonalności nadanej decyzji z dnia 8 kwietnia 2010 r. przez organ pierwszej instancji.
Skarżący w skardze wniósł ponadto o "wstrzymanie rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji". Wniosek uzasadnił tym, że nie dopuścił się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jakichkolwiek naruszeń prawa oraz rozmiarem szkody, jaka mu grozi. Podał, że "utrzymanie w mocy przed rozpatrzeniem przedmiotowego odwołania, rygoru natychmiastowej wykonalności zaskarżonej decyzji, wywoła krzywdzące dla skarżącego skutki nie dające się już usunąć".
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, nie odnosząc się do wniosku skarżącego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
Art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) daje Sądowi możliwość wstrzymania wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Wniosek skarżącego o "wstrzymanie rygoru natychmiastowej wykonalności nadanej decyzji" Sąd potraktował jako wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, bowiem przepisy p.p.s.a. nie przewidują możliwości wydania przez sąd administracyjny rozstrzygnięcia takiego, jakiego domaga się skarżący.
Art. 61 § 3 p.p.s.a. daje Sądowi możliwość wstrzymania wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu tylko wówczas, gdy zostaną spełnione przesłanki wymienione w tym przepisie. Kwestie związane z oceną legalności zaskarżonej decyzji nie mogą być brane pod uwagę. Podkreślenia wymaga fakt, że wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności może dotyczyć tylko takich aktów i czynności, które nadają się do wykonania i wymagają wykonania.
Wykonanie aktu administracyjnego oznacza spowodowanie, sprowadzenie w sposób dobrowolny lub w trybie przymusowym, takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z treścią aktu. Przedmiotem wykonania aktu administracyjnego jest każde zachowanie się podmiotu zobowiązanego do jego wykonania (adresata aktu), polegające na działaniu, zaniechaniu określonego działania, znoszeniu zachowań innych podmiotów (por. Komentarz "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi" pod redakcją Tadeusza Wosia, Warszawa 2005, str. 295).
Należy zauważyć, że zaskarżonymi decyzjami zobowiązano skarżącego do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w terminie do dnia 15 kwietnia 2010 r.
Skarżący, co wynika z treści samej skargi, opuścił terytorium Polski w dniu 14 kwietnia 2010 r., czyli jeszcze przed wniesieniem skargi do Sądu. Tak więc skarżący, co wymaga podkreślenia, wykonał już zaskarżoną decyzję. Ponadto skarżący, mimo że to na nim ciążył taki obowiązek, nie skonkretyzował, na czym miałaby polegać szkoda związana z wykonaniem zaskarżonej decyzji, czy też nieodwracalne skutki spowodowane jej wykonaniem. Skarżący domagał się odrębnym wnioskiem zawartym w skardze wykreślenia go z wykazu cudzoziemców, których pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest niepożądany. Zauważyć należy, że - gdyby nawet potraktować ten wniosek jako wskazanie skutku wykonania zaskarżonej decyzji i abstrahując od możliwości uwzględnienia przez Sąd takiego wniosku - przepis art. 128 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach ( t.j. Dz. U. z 2006 r. Nr 234, poz.1694 ze zm.) stanowi, że dane cudzoziemca umieszcza się w wykazie na okres roku od dnia dobrowolnego wyjazdu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Skoro, zgodnie z art. 128 ust. 4 ustawy o cudzoziemcach , dane cudzoziemca wykreśla się z wykazu po upływie przewidzianych ustawą okresów, nie można mówić o nieodwracalnych skutkach takiego stanu rzeczy.
Mając na uwadze powyższe Sąd na mocy art. 61 § 3 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.