Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Krzysztof Przasnyski po rozpoznaniu w dniu 11 sierpnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku S. S. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na decyzję [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w [...] z dnia 18 kwietnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej postanawia odmówić wnioskodawcy przyznania prawa pomocy.
Wyrokiem z dnia 14 lipca 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę S. S. na opisaną decyzję [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w [...].
Wnioskiem z dnia 14 lipca 2011 r., złożonym na urzędowym formularzu PPF skarżący, zapowiadając zamiar wniesienia środka odwoławczego, zwrócił się o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym ustanowienie adwokata.
W oświadczeniu o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wnioskodawca podał, że prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z żoną, oprócz mieszkania o powierzchni 49 m2 nie posiada nieruchomości, przedmiotów o wartości powyżej 3000 euro oraz jakichkolwiek zasobów pieniężnych, w tym oszczędności i papierów wartościowych. Aktualnie jedynym źródłem dochodów jest wynagrodzenie za pracę małżonki skarżącego w wysokości 1 500 zł brutto miesięcznie.
W myśl art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - zwanej dalej P.p.s.a. - przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym następuje, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Zgodnie z brzmieniem art. 245 § 3 P.p.s.a., prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.
Przywołane przepisy regulujące instytucję prawa pomocy stanowią odstępstwo od generalnej zasady ponoszenia kosztów postępowania sądowoadministracyjnego zawartej w art. 199 P.p.s.a. Zatem - co wymaga podkreślenia - to rzeczą wnioskodawcy jako zainteresowanego jest wykazanie, iż jego sytuacja materialna jest na tyle trudna, że uzasadnia wyjątkowe traktowanie, o którym mowa w przytoczonych przepisach. Tym samym to na nim spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uprawniającej go do skorzystania z prawa pomocy, zaś rozstrzygnięcie w tej kwestii zależy od tego, co zostanie przez stronę udowodnione.
Na podstawie art. 255 P.p.s.a., jeżeli oświadczenie strony zawarte we wniosku okaże się niewystarczające do oceny jej rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych oraz stanu rodzinnego lub budzi wątpliwości, strona jest obowiązana złożyć na wezwanie, w zakreślonym terminie, dodatkowe oświadczenie lub przedłożyć dokumenty źródłowe dotyczące jej stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego.
W niniejszej sprawie na podstawie ww. przepisu referendarz sądowy zarządzeniem z dnia 15 lipca 2011 r. (doręczonym w dniu 19 lipca 2011 r. (dowód: potwierdzenie odbioru, akta sprawy, k.31), wezwał wnioskodawcę do przedłożenia w terminie 7 dni następujących dokumentów: odpisów zeznań podatkowych za 2010 r., złożonych przez niego oraz małżonkę, bądź odpisów imiennych informacji o wysokości osiągniętego dochodu lub rocznego obliczenia podatku za ten rok; zaświadczenia od pracodawcy małżonki o wysokości średniego wynagrodzenia brutto/netto za okres ostatnich trzech miesięcy; wyciągów i wykazów ze wszystkich posiadanych przez niego oraz małżonkę rachunków bankowych, maklerskich (i innych na których gromadzone są środki pieniężne), obrazujących historię i salda tych rachunków, w okresie ostatnich trzech miesięcy, a w przypadku ich nieposiadania złożenia stosownych oświadczeń w tym przedmiocie; kopii dokumentów obrazujących miesięczną wysokość ponoszonych kosztów utrzymania (opłaty za energię elektryczną, gaz itp.); oświadczenia w przedmiocie zarejestrowanych na niego lub małżonkę pojazdów mechanicznych (podania ich marki, modelu, roku produkcji oraz aktualnej wartości).
Pomimo upływu wyznaczonego terminu sądowego, do dnia wydania niniejszego orzeczenia skarżący nie nadesłał jakichkolwiek żądanych dokumentów ani oświadczeń.
Mając na uwadze powyższe okoliczności, stwierdzić należy, iż wnioskodawca nie udowodnił dostatecznie, że spełnia ustawowe przesłanki przyznania prawa pomocy. Przy rozpoznawaniu wniosku o przyznanie prawa pomocy nie prowadzi się dochodzenia, w sytuacji, gdy dokładne dane umożliwiające pełną ocenę stanu majątkowego oraz możliwości płatniczych wnioskodawcy nie są znane, gdyż uchyla się on od złożenia stosownych dokumentów w tym przedmiocie. Jak już bowiem wskazano, sprawą zainteresowanego jest wykazanie zasadności złożonego wniosku w świetle ustawowych przesłanek przyznania prawa pomocy.
W orzecznictwie sądowoadministracyjnym podkreśla się, iż niewykonanie wezwania do złożenia dodatkowych oświadczeń lub dokumentów uniemożliwia dokonanie rzetelnej analizy sytuacji finansowej strony (por. postanowienie NSA z dnia 1 marca 2006 r. sygn. akt II OZ 235/06 niepubl.). Bierność wnioskodawcy w tym zakresie należy potraktować jako niewykazanie przesłanek, o których mowa w art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a. (por. postanowienie NSA z dnia 24 marca 2005 r. sygn. akt I OZ 128/05 niepubl.).
W konsekwencji na podstawie przepisu art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.