Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Felicja Kajut po rozpoznaniu w dniu 23 grudnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku T.Z. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia 22 grudnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej postanawia: przywrócić skarżącemu T.Z. termin do wniesienia skargi.
Dla oceny zasadności złożonego przez skarżącego wniosku podstawowego znaczenia nabierają postanowienia art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), który stanowi, że jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu.
Nadto, w świetle art. 87 § 1 tejże ustawy pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się w ciągu 7 dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu; zgodnie zaś z § 2 przedmiotowego artykułu w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu.
W pierwszej kolejności należało ocenić czy pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu zostało wniesione w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Ponieważ z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy wynika zachowanie powyższego terminu, Sąd zobowiązany był rozstrzygnąć merytorycznie w przedmiocie uchybienia terminu na podstawie art. 86 § 1 cytowanej ustawy tj. ocenić czy uchybienie terminowi nie było przez stronę zawinione.
Wobec faktu, iż ustawodawca nie określił w art. 86 § 1 w/w ustawy, według jakich kryteriów należy oceniać zachowanie strony, Sąd ma możliwość uwzględnienia wszystkich okoliczności, które uzna za istotne (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 22 lipca 1999 r., I PKN 273/99, publ. OSNAP 2000/20/757). Kryterium braku winy jako przesłanka zasadności wniosku o przywrócenie terminu polega na dopełnieniu przez stronę szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Oceniając zaś wystąpienie tej przesłanki Sąd powinien przyjąć obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdego dbającego o swoje interesy (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 marca 2004 r., FZ 13/04, nie publ.).
Oceniając w sposób kompleksowy okoliczności podniesione w złożonym wniosku jak i charakter prowadzonego postępowania, Sąd uznał, że skarżący w sposób dostateczny uprawdopodobnił brak winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi.
Przewlekłość i złożoność chorób stwierdzonych u skarżącego jak i ogólna, potwierdzona dokumentacją lekarską niedyspozycja zdrowotna jego matki (stale opiekującej się skarżącym) i znajdującej się w podeszłym wieku przemawiają bowiem za uznaniem, że wniesienie skargi po przepisanym terminie było niezawinione.
Stan zdrowia skarżącego wyłączający normalne funkcjonowanie jak i równoległa niemożliwość skutecznego wyręczenia się inną osobą stanowią w ocenie Sądu okoliczności, o których mowa w art. 87 § 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
W konsekwencji uznania, że wniosek skarżącego zasługuje na uwzględnienie, Sąd w oparciu o art. 86 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji postanowienia.