Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Felicja Kajut po rozpoznaniu w dniu 12 lipca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W. O. na decyzję [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia 1 lutego 2018 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej za wprowadzenie do obrotu środków zastępczych postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
W. O. zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku decyzję [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia 1 lutego 2018 r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w G. z dnia 5 grudnia 2017r. o nałożeniu na skarżącego kary pieniężnej w wysokości 227 390 zł za naruszenie art. 44b ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. 2017r., poz. 783 ze zm.) poprzez wprowadzenie do obrotu środków zastępczych. Decyzji organu I instancji stosowanie do art. 52a ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii został nadany rygor natychmiastowej wykonalności.
W skardze zawarty został jednocześnie wniosek o "wstrzymanie rygoru natychmiastowej wykonalności". Skarżący podniósł, że zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem przepisów powodujących konieczność jej uchylenia, a "brak wstrzymania rygoru natychmiastowej wykonalności może spowodować dalsze nie dające się w przyszłości usunąć szkody dla skarżącego i jego rodziny".
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
Wniosek skarżącego o "wstrzymanie rygoru natychmiastowej wykonalności" uznany został przez Sąd za wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, o którym mowa w art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2018r., 1302- dalej: p.p.s.a.)
Zgodnie z regulacją 61 § 3 p.p.s.a. po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy (§ 3 tego przepisu). W świetle przytoczonej regulacji wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji może zostać uwzględniony, gdy zostaną spełnione pozytywne przesłanki przewidziane tym przypisem tj. niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Na zasadzie wyjątku od tej ogólnej zasady Sąd nie ma możliwości wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji tylko wtedy, gdy ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie wykonania. Z tego względu z wnioskiem o wstrzymanie wykonania można wystąpić również wtedy, gdy wydanemu w toku postępowania administracyjnego rozstrzygnięciu nadano rygor natychmiastowej wykonalności, chyba że właśnie przepis ustawy szczególnej w jednoznaczny sposób wyłącza stosowanie art. 61 § 3 p.p.s.a. w danej sprawie. Przepis art. 52a ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, na podstawie którego poprzedzającemu zaskarżoną decyzję rozstrzygnięciu organu I instancji, nadano rygor natychmiastowej wykonalności, takiego jednoznacznego wyłącznie nie zawiera. Odrębną kwestią jest natomiast, że skoro ustawodawca z uwagi na specyfikę regulowanej materii, uznał za zasadne wprowadzenie stosownego przepisu przewidującego natychmiastową wykonalność decyzji, rozważenie zasadności wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji przez Sąd powinno być szczególnie wnikliwe (por. postanowienie NSA z dnia 10 lutego 2016 r. sygn. akt GZ 49/16 opubl. na stronie http://orzeczenia.nsa.gov.pl)