Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Hyla po rozpoznaniu w dniu 18 kwietnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. D. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w przedmiocie odmowy wyznaczenia dodatkowego terminu do załatwienia sprawy przyznania stypendium naukowego postanawia odrzucić skargę.
M. D. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 13 lutego 2017 r. nr [...], którym odmówiono wyznaczenia Burmistrzowi Miasta i Gminy P. dodatkowego terminu do załatwienia przedmiotowej sprawy. Zaskarżone postanowienie zawierało pouczenie, iż nie przysługuje na nie zażalenie.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o odrzucenie skargi wskazując, iż ww. postanowienie nie podlega zaskarżeniu do sądu administracyjnego, ponieważ nie należy do żadnej z kategorii postanowień podlegających kontroli sądowo-administracyjnej wymienionej w art. 3 § 2 p.p.s.a.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
Przedmiotem zaskarżenia w niniejszej sprawie jest wydane na podstawie art. 37 § 2 k.p.a. postanowienie organu odwoławczego, którym odmówiono skarżącej wyznaczenia terminu rozpoznania sprawy - niezałatwienia przez Starostę K. sprawy zażalenia na nadanie decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności.
Zgodnie z art. 37 § 1 k.p.a. na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35, w przepisach szczególnych, ustalonym w myśl art. 36 lub na przewlekłe prowadzenie postępowania stronie służy zażalenie do organu wyższego stopnia, a jeżeli nie ma takiego organu - wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Art. 37 § 2 k.p.a. stanowi, że organ wymieniony w § 1, uznając zażalenie za uzasadnione, wyznacza dodatkowy termin załatwienia sprawy oraz zarządza wyjaśnienie przyczyn i ustalenie osób winnych niezałatwienia sprawy w terminie, a w razie potrzeby także podjęcie środków zapobiegających naruszaniu terminów załatwiania spraw w przyszłości. Organ stwierdza jednocześnie, czy niezałatwienie sprawy w terminie miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa.
Stosownie do treści art. 3 § 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. z 2016 r. Dz. U. poz. 718 ze zm., zwanej dalej p.p.s.a.), sąd administracyjny sprawuje kontrolę nad działalnością administracji publicznej pod względem zgodności z prawem orzekając w sprawach skarg m.in. na postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym. Dotyczy to jednak tylko takich postanowień, na które służy zażalenie albo które kończą postępowanie lub rozstrzygają sprawę, co do istoty.
Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 31 stycznia 2013 r. sygn. akt I OSK 74/13 "analiza ww. katalogu aktów, czynności i bezczynności, na które przysługuje skarga do sądu administracyjnego prowadzi do wniosku, że rozpoznanie skargi na postanowienie samorządowego kolegium odwoławczego w przedmiocie rozpatrzenia zażalenia wniesionego na podstawie art. 37 § 1 k. p. a. nie należy do właściwości sądu administracyjnego. (...) art. 37 § 2 k.p.a. (...) ma na celu likwidację przewlekłości postępowania w trybie administracyjnym. Nie określa on, w jakiej formie organ administracji publicznej wyższego stopnia rozpoznający zażalenie na przewlekłość organu, który winien rozstrzygnąć sprawę, ma zażalenie to rozstrzygnąć. Zarówno w doktrynie jak i orzecznictwie sądowoadministracyjnym przyjęto, że organ administracyjny właściwy do rozpoznania zażalenia wniesionego na podstawie art. 37 § 1 k.p.a. wydaje w celu jego załatwienia postanowienie, o jakim mowa w art. 123 k.p.a. Jest to postanowienie zaliczane do grupy wydawanych w toku postępowania administracyjnego, dotyczących poszczególnych kwestii wynikających w toku tego postępowania, a nie rozstrzygających o istocie sprawy. Nie jest to też postanowienie kończące postępowanie, a także nie przysługuje od niego zażalenie, gdyż Kodeks postępowania administracyjnego jego nie przewiduje (art. 141 § 1 k. p. a.). Postanowienie to zatem (...) nie mogło podlegać zaskarżeniu do sądu administracyjnego. Nie jest bowiem orzeczeniem, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 2 p.p.s.a." (publ. Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych; orzeczenia.nsa.gov.pl).
Sąd rozpoznający niniejszą sprawę pogląd powyższy podziela. Postanowienie oparte na treści art. 37 § 2 k.p.a. - uwzględniając treść art. 3 § 2 pkt 2 p.p.s.a. - nie jest żadnym z rozstrzygnięć podlegających jurysdykcji sądu administracyjnego, zatem skarga na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego wydane w oparciu o art. 37 § 2 k.p.a. jest niedopuszczalna.
Na marginesie dodać należy, że wniesienie zażalenia na bezczynność organu administracji I instancji (co skarżący w niniejszej sprawie uczynił) otwiera możliwość wniesienia w dowolnym terminie skargi na tę bezczynność - w trybie określonym art.54 § 1 p.p.s.a. - za pośrednictwem organu, którego bezczynności skarga dotyczy.
Mając na względzie powyższe Sąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. odrzucił skargę.