Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Krzysztof Przasnyski po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku T. Z. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na decyzję [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w [...] z dnia 29 czerwca 2011 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej postanawia przyznać wnioskodawcy prawo pomocy przez ustanowienie radcy prawnego.
Wyrokiem z dnia 10 listopada 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę T. Z. na opisaną decyzję [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w [...].
Wnioskiem z dnia 7 grudnia 2011 r., złożonym na urzędowym formularzu PPF, skarżący zwrócił się o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym ustanowienie radcy prawnego.
W myśl art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym następuje, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Zgodnie z brzmieniem art. 245 § 3 P.p.s.a., prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.
Stosownie do przepisu art. 246 § 3 P.p.s.a., adwokata, radcę prawnego, doradcę podatkowego lub rzecznika patentowego można ustanowić dla strony, która nie zatrudnia lub nie pozostaje w innym stosunku prawnym z adwokatem, radcą prawnym, doradcą podatkowym lub rzecznikiem patentowym. Nie dotyczy to adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego ustanowionego na podstawie przepisów o prawie pomocy.
W świetle powołanych uregulowań przyznaje się prawo pomocy w zakresie częściowym obejmującym ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika, jeżeli wnioskodawca wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny, oraz gdy nie pozostaje w stosunku prawnym z adwokatem, radcą prawnym, doradcą podatkowym lub rzecznikiem patentowym.
Zatem to na wnoszącym o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uprawniającej go do skorzystania z prawa pomocy, zaś rozstrzygnięcie w tej kwestii zależy od tego, co zostanie przez stronę udowodnione.
Na podstawie złożonego oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach oraz dokumentów przedłożonych w odpowiedzi na zarządzenie z dnia 8 grudnia 2011 r. (dokumentacji medycznej, kopii orzeczenia lekarza orzecznika ZUS, rocznego obliczenia podatku przez organ rentowy za 2010 r., informacji organu rentowego o potrąceniach dokonywanych z przyznanego świadczenia, odcinka przekazu pocztowego renty za miesiąc październik i listopad br., dokumentów potwierdzających wysokość wydatków na leczenie, zakup szkieł korekcyjnych oraz dodatkowego oświadczenia z dnia 15 grudnia 2011 r.) ustalono, że źródłem dochodu skarżącego jest renta z tytułu niezdolności do pracy w miesięcznej wysokości 2 646,01 zł brutto, przy czym pozostające do jego dyspozycji świadczenie po potrąceniach m.in. z tytułu egzekucji wynosi 1 708,08 zł. Osiągnięty w 2010 r. dochód z tego tytułu wyniósł 30 570,74 zł. Ponadto dwukrotnie w ciągu roku skarżący otrzymuje ekwiwalent za energię elektryczną w wysokości 670 zł.
Wnioskodawca został uznany przez lekarza orzecznika ZUS za całkowicie niezdolnego do pracy oraz samodzielnej egzystencji. Obecnie przebywa on u rodziców, partycypując w kosztach eksploatacji lokalu. Skarżący nie posiada nieruchomości, rachunków bankowych, oszczędności, papierów wartościowych ani przedmiotów o wartości powyżej 3 000 euro. Udokumentowane przez niego wydatki na leczenie oraz zakup szkieł korekcyjnych wyniosły 320 zł (w lipcu i wrześniu br.). Ponadto wskazał, że koszt turnusu rehabilitacyjnego, na który otrzymał skierowanie ma wynosić 840 zł.
Biorąc pod uwagę takie okoliczności faktyczne jak całkowita niezdolność do pracy oraz samodzielnej egzystencji skarżącego, wysokość uzyskiwanych dochodów, brak zasobów pieniężnych oraz konieczność ponoszenia wydatków na leczenie, należało uznać, że wnioskodawca dostatecznie wykazał niemożność poniesienia w niniejszej sprawie kosztów zastępstwa procesowego z wyboru bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie.
Wobec oświadczenia skarżącego z dnia 7 grudnia 2011 r. o wypowiedzeniu pełnomocnictwa radcy prawnemu z wyboru (akta sprawy, k. 78), spełniony został również wymóg z cyt. art. 246 § 3 P.p.s.a.
Z tych względów na podstawie przepisu art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.