Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Referendarz sądowy Krzysztof Przasnyski po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. T. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego [...] z dnia 1 sierpnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej postanawia przyznać wnioskodawcy prawo pomocy przez ustanowienie adwokata.
Wnioskiem z dnia 18 stycznia 2008 r. A. T. zwrócił się o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata. Z zawartych w nim danych wynika, że skarżący prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z żoną oraz synem, oprócz mieszkania o powierzchni 63,6 m2 nie posiada nieruchomości, przedmiotów o wartości powyżej 3000 euro oraz zasobów pieniężnych, tj. oszczędności, papierów wartościowych. Wnioskodawca uzyskuje dochód ze stosunku pracy w wysokości 3 527,61 zł brutto (2 584,91 zł netto) miesięcznie, zaś jego małżonka otrzymuje rentę w wysokości 459,57 zł brutto (415,88 zł netto) miesięczne. Powyższe dane potwierdza załączone do wniosku zaświadczenie o zarobkach z dnia 17 stycznia 2008 r. oraz odcinek świadczenia wypłaconego przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych za grudzień 2007 r.
W uzasadnieniu wniosku skarżący podał m.in., że stan majątkowy uniemożliwia mu ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika, którego działanie jest niezbędne do wniesienia skargi kasacyjnej w niniejszej sprawie. Ponadto wskazał na wysokie koszty utrzymania rodziny (ogółem 2 553 zł), w tym uczącego się syna, a także konieczność zakupu leków dla małżonki oraz jej rehabilitacji. Do wniosku dołączono kopię dokumentacji medycznej oraz dokumenty źródłowe, z których wynika, że łączna wysokość wydatków skarżącego z tytułu czynszu, zużycia energii elektrycznej, korzystania z telefonu, internetu, ubezpieczenia wynosi 821,50 zł.
Na wstępie podkreślić należy, iż skarżący korzysta z ustawowego zwolnienia od kosztów sądowych na podstawie przepisu art. 239 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), który stanowi, iż strona skarżąca działanie lub bezczynność organu w sprawach dotyczących chorób zawodowych, świadczeń leczniczych oraz świadczeń rehabilitacyjnych, nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych. Oznacza to, że w myśl art. 262 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, przepisy o przyznaniu prawa pomocy, w zakresie dotyczącym zastępstwa prawnego na zasadach prawa pomocy, będą miały w niniejszej sprawie odpowiednie zastosowanie.
Z przepisu art. 245 § 3 powołanej ustawy wynika, że prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.
W myśl art. 246 § 1 pkt 2 ustawy przyznanie osobie fizycznej prawa pomocy w zakresie częściowym następuje gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Przy czym uwzględnienie wniosku w części dotyczącej ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika jest dodatkowo uwarunkowane niepozostawaniem przez stronę w stosunku prawnym z adwokatem, radcą prawnym, doradcą podatkowym lub rzecznikiem patentowym (art. 246 § 3 p.p.s.a.).
Biorąc pod uwagę dane zawarte we wniosku oraz przedłożonych dokumentach źródłowych, Sąd uznał, że skarżący wykazał, iż nie jest w stanie ponieść kosztów ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Za taką oceną przemawia łączna kwota uzyskiwanych przez skarżącego oraz jego małżonkę miesięcznych dochodów, tj. 3 000,79 zł przeznaczonych na potrzeby trzyosobowej rodziny, brak zasobów finansowych oraz konieczność ponoszenia stałych wydatków, m.in. z tytułu zakupu leków oraz rehabilitacji.
Z tych względów Sąd na podstawie przepisu art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia.