Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Paweł Mierzejewski po rozpoznaniu w dniu 6 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku U. K. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na decyzję Wojewody z dnia 28 lutego 2013 r. znak [...] w przedmiocie usunięcia z ewidencji ludności zapisu o zameldowaniu postanawia I. umorzyć postępowanie z wniosku o przyznanie prawa pomocy w części obejmującej żądanie zwolnienia od kosztów sądowych; II. przyznać wnioskodawczyni prawo pomocy przez ustanowienie adwokata.
Wyrokiem z dnia 5 września 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę U. K. na decyzję Wojewody z dnia 28 lutego 2013 r. znak [...] w przedmiocie usunięcia z ewidencji ludności zapisu o zameldowaniu.
Wnioskiem z tej samej daty złożonym na urzędowym formularzu PPF skarżąca U. K. zwróciła się o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.
Na podstawie złożonego oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach oraz na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach sprawy ustalono, że wnioskodawczyni będąca osobą niepełnosprawną prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe. Miesięczny dochód wnioskodawczyni kształtuje emerytura w kwocie 717,35 zł oraz alimenty w kwocie 500 zł przyznane w toku prowadzonego postępowania rozwodowego.
Zgodnie ze złożonym oświadczeniem wnioskodawczyni nie posiada oszczędności, papierów wartościowych ani przedmiotów o wartości powyżej 3.000 euro.
W tym stanie uznano, co następuje:
W pierwszej kolejności należy wskazać, że postanowieniem referendarza sądowego z dnia 5 czerwca 2013 r. wydanym w rozpatrywanej sprawie wnioskodawczyni zostało już przyznane prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych.
W konsekwencji, złożenie ponownego wniosku o przyznanie prawa pomocy w części obejmującej żądanie zwolnienia od kosztów sądowych prowadzić musiało do umorzenia postępowania w tym zakresie na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 w zw. z art. 258 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), o czym orzeczono w pkt I sentencji postanowienia.
Merytorycznego rozpoznania wymaga zaś żądanie wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym ustanowienia pełnomocnika z urzędu.
W myśl art. 246 § 1 pkt 2 w zw. z art. 245 § 3 ww. aktu normatywnego, przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym obejmującym ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego następuje, gdy wnioskodawca wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Stosownie do przepisu art. 246 § 3 ww. ustawy adwokata, radcę prawnego, doradcę podatkowego lub rzecznika patentowego można ustanowić dla strony, która nie zatrudnia lub nie pozostaje w innym stosunku prawnym z adwokatem, radcą prawnym, doradcą podatkowym lub rzecznikiem patentowym. Nie dotyczy to adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego ustanowionego na podstawie przepisów o prawie pomocy.
W świetle powołanych uregulowań prawo pomocy przez ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika przyznaje się, gdy wnioskodawca wykaże, że nie jest w stanie ponieść kosztów związanych z ustanowieniem pełnomocnika z wyboru bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny, oraz gdy nie pozostaje w stosunku prawnym z adwokatem, radcą prawnym lub doradcą podatkowym, z wyjątkiem ustanowionego na podstawie przepisów o prawie pomocy.
W związku z tym to na podmiocie wnoszącym o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uprawniającej go do skorzystania z prawa pomocy. Rozstrzygnięcie w tej materii zależy zaś wyłącznie od tego, co zostanie przez stronę udowodnione.
Dając wiarę oświadczeniom wnioskodawczyni składanym pod groźbą odpowiedzialności karnej (vide: rubryka 13 formularza PPF) oraz biorąc pod uwagę ww. okoliczności faktyczne, w tym wysokość uzyskiwanych dochodów miesięcznych w stosunku do koniecznych kosztów utrzymania uznano, iż wnioskodawczyni nie mając obecnie realnych możliwości ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika z wyboru bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie spełnia ustawowe przesłanki przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym (vide: art. 246 § 1 pkt 2 w zw. z art. 245 § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).
Wnioskodawczyni wykazała bowiem dostatecznie, że nie dysponuje żadnymi oszczędnościami ani też majątkiem, którego ewentualne zbycie lub obciążenie prawem na rzecz osoby trzeciej mogłoby przynieść dochód pozwalający na pokrycie ww. ciężaru finansowego.
W związku z powyższym, uwzględniwszy ponadto etap prowadzonego postępowania sądowoadministracyjnego, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w punkcie II sentencji postanowienia przyznając prawo pomocy przez ustanowienia adwokata.