Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Alina Dominiak po rozpoznaniu w dniu 19 czerwca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi "A" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki Komandytowej z siedzibą w R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 24 marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie wykreślenia z rejestru agencji zatrudnienia postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
"A" Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka Komandytowa z siedzibą w R. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 24 marca 2015 r., utrzymującą w mocy decyzję Marszałka Województwa z dnia 7 sierpnia 2014 r., wykreślającą skarżącą z rejestru agencji zatrudnienia.
Skarżąca wniosła o wstrzymanie wykonania decyzji organów obu instancji podając, że wykonanie decyzji może doprowadzić do wyrządzenia znacznej szkody i spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Wiązałoby się to z koniecznością zakończenia działalności agencji zatrudnienia, co spowodowałoby utratę miejsc pracy nie tylko właścicieli przedsiębiorstwa, ale i pracowników spółki. Skarżąca wskazała także, że w przypadku zakończenia działalności agencji zatrudnienia konieczne byłoby rozliczenie się z kontrahentami, z którymi zawarte zostały umowy, w tym uiszczenie wysokich kar umownych z tytułu zaprzestania wykonywania umów.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Badaniu przez sąd administracyjny podlegają zatem przesłanki niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Zaistnienie przesłanek uzasadniających udzielenie przez sąd administracyjny tzw. ochrony tymczasowej winno być wykazane przez wnioskodawcę, który zobowiązany jest do rzeczowego uzasadnienia swego wniosku poprzez poparcie go twierdzeniami, tezami oraz stosownymi dokumentami.
Żądając wstrzymania wykonania decyzji skarżący ma obowiązek wykazać istnienie konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie aktu lub czynności jest zasadne z uwagi na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (tak m.in. Naczelnego Sądu Administracyjnego w postanowieniu z dnia 14 listopada 2006 r., sygn. akt II FZ 585/06; Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych; orzeczenia.nsa.gov.pl).
W niniejszej sprawie pełnomocnik skarżącej oparł wniosek na ogólnym stwierdzeniu, że wykonanie decyzji może doprowadzić do wyrządzenia znacznej szkody i spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Ogólnie też wskazał na niebezpieczeństwo utraty miejsc pracy i konieczność uiszczenia kar umownych kontrahentom.
W ocenie Sądu powyższe twierdzenia nie są wystarczające do uznania, że zachodzą podstawy do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Wniosek nie zawiera konkretnych informacji odzwierciedlających sytuację skarżącej w kontekście przesłanek wstrzymania wykonania decyzji i mogących uprawdopodobnić, iż wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje realne niebezpieczeństwo, o jakim mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a.
Wskazana konieczność rozliczenia się z kontrahentami i zapłaty kar umownych z tytułu zaprzestania wykonywania umów nie została poparta żadnymi dokumentami w celu choćby uprawdopodobnienia takich okoliczności.
Nadto, jak wynika z przedłożonego odpisu pełnego KRS skarżącej, przedmiotem jej działalności nie jest jedynie prowadzenie agencji zatrudnienia. Wobec tego wykonanie zaskarżonej decyzji, czyli wykreślenie spółki z rejestru agencji zatrudnienia, nie oznacza automatycznej utraty przez nią źródeł dochodu. Nie można też z góry założyć, że powyższe może spowodować konieczność zwolnienia pracowników.
Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że skarżąca nie wykazała zaistnienia przesłanek z art. 61 § 3 p.p.s.a.
W tej sytuacji Sąd, na podstawie przywołanego przepisu, orzekł jak w sentencji.