Jednocześnie skarżący został poinformowany, że nie jest zobowiązany do przedstawienia danych i dokumentów odnoszących się do sytuacji majątkowej małżonki w sytuacji, gdy został orzeczony rozwód lub separacja, a wnioskodawca przedłoży stosowne orzeczenie sądu w tym zakresie.
Skarżący żądanych dokumentów nie przedłożył, zaś w piśmie procesowym z dnia 6 stycznia 2010 r. wyjaśnił jedynie, że pozostaje w związku małżeńskim, a pomiędzy małżonkami istnieje ustrój rozdzielności majątkowej. Na potwierdzenie tej okoliczności przedstawił odpis umowy majątkowej małżeńskiej z dnia 7 kwietnia 1998 r.
Następnie oświadczył, że każdy z małżonków sam się utrzymuje. Wnioskodawca podał, że jest zadłużony na kwotę około 1 000 000 zł, nie osiąga jakichkolwiek dochodów, nie posiada gospodarstwa rolnego, pojazdów mechanicznych, oszczędności, nie korzysta z pomocy społecznej. Jednocześnie uchylił się od podania stanu majątkowego małżonki. Do pisma dołączył kopie orzeczeń w przedmiocie umorzenia postępowania egzekucyjnego oraz należności sądowej.
W świetle złożonych przez skarżącego dokumentów i wyjaśnień nie może budzić wątpliwości, że z obowiązku wynikającego z art. 255 P.p.s.a. skarżący wywiązał się jedynie w części. Oznacza to, iż uchybił on obowiązkowi złożenia kompletnej dokumentacji, a tym samym nie można przyjąć, że dokonał on wszelkich starań, by w sposób zupełny zobrazować swoją sytuację finansową, a w konsekwencji wykazać zasadność złożonego wniosku.
Wbrew twierdzeniom wnioskodawcy, zawarcie umowy majątkowej małżeńskiej nie świadczy o prowadzeniu przez niego samodzielnego gospodarstwa domowego, a kształtuje jedynie stosunki majątkowe istniejące w jego małżeństwie. O przyznaniu stronie prawa pomocy nie decyduje tylko jej własny stan majątkowy z pominięciem majątku współmałżonka. Małżonkowie mają bowiem względem siebie obowiązek pomocy, obejmujący swym zakresem także prowadzenie procesów sądowych i pokrywanie związanych z nimi kosztów, którego to obowiązku nie niweczy zniesienie między małżonkami wspólności ustawowej (por. postanowienie NSA z dnia 6 października 2004 r., sygn. akt GZ 71/04. ONSAiWSA 2005 r. nr 1 poz. 8).
Z istoty obowiązku wzajemnej pomocy małżonków wynika, że prawo pomocy nie może być przyznane jednemu z małżonków, jeżeli dochody drugiego małżonka pozwalają na pokrycie kosztów postępowania.
W niniejszej sprawie wnioskodawca, powołując się na istniejący w jego małżeństwie ustrój rozdzielności majątkowej, uchylił się od podania w oświadczeniu o stanie rodzinnym, majątku i dochodach (złożonym na urzędowym formularzu PPF) jakichkolwiek danych obrazujących stan majątkowy jego małżonki, a następnie uchylił się od przedłożenia - na wezwanie w trybie art. 255 P.p.s.a. - żądanych dokumentów obrazujących sytuację finansową żony. Nie jest natomiast wystarczające dla ustalenia braku możliwości płatniczych skarżącego samo stwierdzenie bezskuteczności prowadzonej względem jego majątku egzekucji. Dla dokonania prawidłowej oceny rzeczywistych możliwości płatniczych wnioskodawcy niezbędne są bowiem informacje dotyczące stanu majątkowego jego małżonki, których wnioskodawca nie przedstawił.
Skarżący utrzymuje, że prowadzi samodzielnie gospodarstwo domowe. Nie wskazuje jednak jakichkolwiek źródeł swojego utrzymania. Wnioskodawca nie wyjaśnił, z czego się utrzymuje, skoro nie osiąga jakichkolwiek dochodów ani nie posiada majątku. W ocenie Sądu, doświadczenie życiowe wskazuje, że zaspokojenie codziennych potrzeb życiowych wymaga posiadania choćby najskromniejszych środków finansowych, uzyskiwanych z własnej działalności gospodarczej, stosunku pracy czy też choćby ze środków pomocy społecznej. Natomiast z oświadczenia skarżącego wynika, że jest on ich zupełnie pozbawiony, co budzi uzasadnione wątpliwości.
Przepis art. 255 P.p.s.a. jest nie tylko podstawą prawną dla działań Sądu umożliwiającą prawidłową ocenę sytuacji materialnej wnioskodawcy. Regulacja ta pozwala także ubiegającemu się o przyznanie prawa pomocy na uzupełnienie wniosku w przypadku, kiedy okoliczności wskazane we wniosku nie okażą się wystarczające do stwierdzenia przesłanek z art. 246 § 1 P.p.s.a. Zatem uchylenie się strony od obowiązków nałożonych w toku takiego postępowania, czy też niepełne wykonanie tak nałożonych obowiązków, które uniemożliwia wyjaśnienie istotnych wątpliwości dotyczących sytuacji materialnej wnioskodawcy, należy uznać za przeszkodę wykluczającą uprawdopodobnienie wskazanych we wniosku informacji, a tym samym przyznanie prawa pomocy w żądanym zakresie.
Z tych wszystkich względów, na podstawie art. 246 § 1 P.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.