Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Krzysztof Przasnyski po rozpoznaniu w dniu 13 kwietnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku P. K. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi J. M. na decyzję Wojewody [...] z dnia 8 września 2009 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego postanawia odmówić wnioskodawcy przyznania prawa pomocy.
Wnioskiem z dnia 3 marca 2010 r. (data wpływu do sądu), uzupełnionym na urzędowym formularzu w dniu 11 marca 2010 r. uczestnik postępowania, P. K. zwrócił się o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata.
Z akt sprawy oraz złożonego przez wnioskodawcę oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wynika, że przebywa on obecnie w zakładzie karnym, prowadzi samodzielne gospodarstwo, nie posiada jakichkolwiek nieruchomości, przedmiotów o wartości powyżej 3000 euro oraz jakichkolwiek zasobów pieniężnych i nie uzyskuje dochodów.
Zgodnie z brzmieniem art. 245 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej P.p.s.a., prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Natomiast prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.
W myśl art. 246 § 1 P.p.s.a., przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje:
1) w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania;
2) w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Stosownie do przepisu art. 246 § 3 P.p.s.a., adwokata, radcę prawnego, doradcę podatkowego lub rzecznika patentowego można ustanowić dla strony, która nie zatrudnia lub nie pozostaje w innym stosunku prawnym z adwokatem, radcą prawnym, doradcą podatkowym lub rzecznikiem patentowym. Nie dotyczy to adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego ustanowionego na podstawie przepisów o prawie pomocy.
W świetle powołanych uregulowań przyznanie prawa pomocy następuje tylko w sytuacji, gdy wnioskodawca wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania lub nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Uwzględnienie wniosku w zakresie ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika jest dodatkowo uwarunkowane niepozostawaniem przez stronę w stosunku prawnym z adwokatem lub radcą prawnym.
Zatem to na wnoszącym o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uprawniającej go do skorzystania z prawa pomocy, zaś rozstrzygnięcie w tej kwestii zależy od tego, co zostanie przez stronę udowodnione.
W związku z tym, iż oświadczenie uczestnika postępowania, zawarte we wniosku okazało się niewystarczające do oceny jego rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych, na podstawie art. 255 P.p.s.a., zarządzeniem referendarza sądowego z dnia 18 marca 2010 r., doręczonym w dniu 22 marca 2010 r. (dowód, akta sprawy, k.54) wezwano wnioskodawcę do przedłożenia - w terminie czternastu dni od dnia doręczenia wezwania - pisemnej informacji od Dyrektora Zakładu Karnego, czy świadczy on lub świadczył pracę podczas osadzenia. Jeżeli tak, to jaki osiągnął z tego tytułu dochód i za jaki okres oraz podania wysokości aktualnego dochodu miesięcznego; czy posiada aktualnie do dyspozycji środki pieniężne, a w przypadku odpowiedzi twierdzącej, podania ich wysokości. Jednocześnie poinformowano wnioskodawcę, że niezastosowanie się do treści wezwania będzie skutkować rozpoznaniem wniosku w oparciu o posiadane dokumenty.
Pomimo upływu wyznaczonego terminu sądowego, do dnia wydania niniejszego orzeczenia wnioskodawca nie nadesłał żądanego dokumentu. Nie wnosił też o przedłużenie ww. terminu.
Mając na uwadze powyższe okoliczności, stwierdzić należy, iż wnioskodawca nie wykazał dostatecznie, że spełnia ustawowe przesłanki przyznania prawa pomocy, gdyż w zakreślonym terminie nie nadesłał wymaganego dokumentu, obrazującego jego obecną sytuację finansową.
Zważyć należy, że przy rozpoznawaniu wniosku o przyznanie prawa pomocy nie prowadzi się dochodzenia, w sytuacji, gdy dokładne dane umożliwiające pełną ocenę stanu majątkowego oraz możliwości płatniczych wnioskodawcy nie są znane, gdyż uchyla się on od złożenia stosownych dokumentów w tym przedmiocie. Jak już bowiem wskazano, sprawą zainteresowanego jest wykazanie zasadności złożonego wniosku w świetle ustawowych przesłanek przyznania prawa pomocy. W orzecznictwie sądowoadministracyjnym podkreśla się, iż niewykonanie wezwania do złożenia dodatkowych oświadczeń lub dokumentów uniemożliwia dokonanie rzetelnej analizy sytuacji finansowej strony (por. postanowienie NSA z dnia 1 marca 2006 r. sygn. akt II OZ 235/06 niepubl.).
W konsekwencji na podstawie przepisu art. 246 § 1 P.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.