Wniosek o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej w T. w przedmiocie działalności Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w T.
Sentencja

Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Paweł Mierzejewski po rozpoznaniu w dniu 15 czerwca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. K. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej w T. z dnia 25 lutego 2016 r. nr [...] w przedmiocie działalności Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w T. postanawia: I. umorzyć postępowanie w sprawie przyznania prawa pomocy w części obejmującej żądanie zwolnienia od kosztów sądowych; II. przyznać wnioskodawcy prawo pomocy przez ustanowienie adwokata.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 31 maja 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odrzucił skargę M. K. na uchwałę Rady Miejskiej w T. z dnia 25 lutego 2016 r. nr [...] w przedmiocie działalności Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w T.

Wnioskiem z dnia 8 czerwca 2016 r. skarżący M.K. zwrócił się o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie pełnomocnika z urzędu.

Na podstawie złożonego przez wnioskodawcę pod rygorem odpowiedzialności karnej z art. 233 § 1 w zw. z § 6 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553 ze zm.) oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach oraz na podstawie zgromadzonych w aktach sprawy dokumentów ustalono, że wnioskodawca będący osobą bezrobotną prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe utrzymując się ze świadczeń wypłacanych przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w T.

Zgodnie ze złożonym oświadczeniem wnioskodawca nie posiada żadnych oszczędności, papierów wartościowych ani przedmiotów o wartości powyżej 5.000 zł.

W tym stanie należało uznać, co następuje.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że przedmiotem wniesionej do Sądu skargi skarżący uczynił uchwałę organu gminy odnoszącą się do działalności Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w T. i stanowiącą zawiadomienie o załatwieniu skargi wniesionej w trybie Działu VIII ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 r., poz. 23).

W wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału III Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 23 maja 2016 r. skarżący został pouczony, że w zainicjowanej sprawie - z uwagi na treść art. 239 § 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - korzysta z ustawowego zwolnienia od kosztów sądowych.

W świetle obowiązującego od dnia 15 sierpnia 2015 r. art. 249a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 r., poz. 718) postępowanie w sprawie przyznania prawa pomocy umarza się, jeżeli rozpoznanie wniosku stało się zbędne.

Z uwagi na to, że skarżący jest zwolniony z obowiązku uiszczania kosztów sądowych uznać należy, że w realiach rozpatrywanej sprawy spełnione zostały przesłanki umorzenia postępowania w sprawie przyznania prawa pomocy w części obejmującej żądanie zwolnienia od kosztów sądowych.

W konsekwencji, referendarz sądowy działając na podstawie art. 249a w zw. z art. 258 § 2 pkt 7 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w punkcie pierwszym sentencji postanowienia.

Rozpoznania wymaga zaś żądanie wnioskodawcy w zakresie ustanowienia pełnomocnika z urzędu.

W myśl art. 246 § 1 pkt 2 w zw. z art. 245 § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym obejmującym ustanowienie pełnomocnika z urzędu następuje, gdy wnioskodawca wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Z treści wskazanej regulacji wynika, że to na wnioskodawcy ciążył obowiązek wykazania, iż znajduje się w sytuacji materialnej uprawniającej do przyznania prawa pomocy.

Dając wiarę oświadczeniom wnioskodawcy w przedmiocie aktualnej sytuacji materialnej oraz zestawiając wysokość uzyskiwanych dochodów netto z comiesięcznymi, koniecznymi kosztami utrzymania referendarz sądowy uznał, że wnioskodawca wykazał w sposób dostateczny, iż w obecnych realiach nie jest w stanie ponieść kosztów ustanowienia pełnomocnika z wyboru.

W reasumpcji, referendarz sądowy działając na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 w zw. z art. 258 § 2 pkt 7 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w punkcie drugim sentencji postanowienia, przyznając wnioskodawcy prawo pomocy przez ustanowienie adwokata z urzędu.

Strona 1/1