Wniosek o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej w przedmiocie działalności Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej
Sentencja

Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Agnieszka Dusza-Kasprzyk po rozpoznaniu w dniu 15 czerwca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. K. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej z dnia 25 lutego 2016 r. nr [...] w przedmiocie działalności Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej postanawia: 1. umorzyć postępowanie w sprawie przyznania prawa pomocy w części obejmującej żądanie zwolnienia od kosztów sądowych; 2. przyznać wnioskodawcy prawo pomocy przez ustanowienie adwokata.

Uzasadnienie

Postanowieniem z 2 czerwca 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odrzucił skargę M. K. na uchwałę Rady Miejskiej z dnia 25 lutego 2016 r. nr [...] w przedmiocie działalności Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej.

Wnioskiem z 22 czerwca 2016 r. skarżący M. K. zwrócił się o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie pełnomocnika z urzędu w osobie adwokata.

Na podstawie złożonego przez wnioskodawcę pod rygorem odpowiedzialności karnej z art. 233 § 1 w zw. z § 6 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553 ze zm.) oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach oraz na podstawie zgromadzonych w aktach sprawy dokumentów ustalono, że wnioskodawca będący osobą bezrobotną prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe utrzymując się ze świadczeń wypłacanych przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej.

Zgodnie ze złożonym oświadczeniem wnioskodawca nie posiada żadnych oszczędności, papierów wartościowych ani przedmiotów o wartości powyżej 5.000 zł.

Starszy referendarz sądowy zważył, co następuje:

W pierwszej kolejności należy wskazać, że przedmiotem wniesionej do Sądu skargi skarżący uczynił uchwałę organu gminy odnoszącą się do działalności Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej i stanowiącą zawiadomienie o załatwieniu skargi wniesionej w trybie Działu VIII ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 r., poz. 23).

W wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału III Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 23 maja 2016 r. skarżący został pouczony, że w zainicjowanej sprawie - z uwagi na treść art. 239 § 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - korzysta z ustawowego zwolnienia od kosztów sądowych.

W świetle obowiązującego od dnia 15 sierpnia 2015 r. art. 249a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 r., poz. 718) postępowanie w sprawie przyznania prawa pomocy umarza się, jeżeli rozpoznanie wniosku stało się zbędne.

Z uwagi na to, że skarżący jest zwolniony z obowiązku uiszczania kosztów sądowych uznać należy, że w realiach rozpatrywanej sprawy spełnione zostały przesłanki umorzenia postępowania w sprawie przyznania prawa pomocy w części obejmującej żądanie zwolnienia od kosztów sądowych.

W konsekwencji, referendarz sądowy działając na podstawie art. 249a w zw. z art. 258 § 2 pkt 7 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w punkcie pierwszym sentencji postanowienia.

Rozpoznania wymaga zaś żądanie wnioskodawcy w zakresie ustanowienia pełnomocnika z urzędu.

W myśl art. 246 § 1 pkt 2 w zw. z art. 245 § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym obejmującym ustanowienie pełnomocnika z urzędu następuje, gdy wnioskodawca wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Z treści wskazanej regulacji wynika, że to na wnioskodawcy ciążył obowiązek wykazania, iż znajduje się w sytuacji materialnej uprawniającej do przyznania prawa pomocy.

Dając wiarę oświadczeniom wnioskodawcy w przedmiocie aktualnej sytuacji materialnej oraz zestawiając wysokość uzyskiwanych dochodów netto z comiesięcznymi, koniecznymi kosztami utrzymania referendarz sądowy uznał, że wnioskodawca wykazał w sposób dostateczny, iż w obecnych realiach nie jest w stanie ponieść kosztów ustanowienia pełnomocnika z wyboru.

W reasumpcji, referendarz sądowy działając na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 w zw. z art. 258 § 2 pkt 7 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w punkcie drugim sentencji postanowienia, przyznając wnioskodawcy prawo pomocy przez ustanowienie adwokata z urzędu.

Strona 1/1