Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Gorski po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. B. na decyzję Wojewody z dnia 2 października 2009 r. nr [...] w przedmiocie usunięcia z ewidencji ludności zapisu o zameldowaniu postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
M. B. zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku decyzję Wojewody z dnia 2 października 2009 r. wydaną w sprawie usunięcia wpisu o zameldowaniu skarżącego na pobyt stały w L. ul. [...].
W skardze zawarł także wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Podniósł, że brak wstrzymania decyzji spowoduje dla niego niepowetowaną szkodę poprzez wymeldowanie go przez organ pierwszej instancji, co nastąpiło pismem Burmistrza Miasta z dnia 15 października 2009 r. Brak meldunku uniemożliwi mu załatwianie spraw urzędowych i wymagać będzie zmiany dowodu osobistego.
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - w skrócie p.p.s.a. wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności, jednakże w myśl art. 61 § 3 p.p.s.a. sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części decyzji, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Strona powinna we wniosku wskazać okoliczności uprawdopodobniające niebezpieczeństwo wyrządzenia szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Zgodnie z poglądami doktryny i orzecznictwa osoba wnioskująca o wstrzymanie wykonania decyzji jest obowiązana wykazać, że w konkretnej sprawie zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (por. postanowienie WSA w Gdańsku z dnia 5 września 2008 r. II SA/Gd 652/08, baza Lex nr 477258, postanowienie NSA z dnia 25 lipca 2008 r. II OZ 766/08, baza Lex nr 493672). W rozpatrywanym wniosku skarżący twierdził, że takie okoliczności zachodzą. W ocenie Sądu nie można przyjąć, że wykreślenie zapisu o zameldowaniu rodzi w sprawie niebezpieczeństwo trudnych do odwrócenia skutków. Powszechne jest stanowisko, że obowiązek meldunkowy ma odzwierciedlać stan faktyczny i ma charakter ewidencyjny. Co za tym idzie nie stwarza żadnych praw do lokalu. W okolicznościach sprawy nie można przyjąć, że konieczność wymiany dowodu osobistego lub wyrobienia nowego może spowodować niepowetowaną szkodę.
Na tym etapie postępowania przedmiotem analizy Sądu jest jedynie zaistnienie przesłanek z art. 61 § 3 p.p.s.a., a nie wypowiadanie się na temat przyszłego, merytorycznego rozstrzygnięcia.
W tym stanie sprawy Sąd, na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a., rozstrzygnął jak w sentencji.