Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Krzysztof Przasnyski po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku H. K. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na decyzję [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w [...] z dnia 5 grudnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie choroby zawodowej postanawia: I. umorzyć postępowanie z wniosku o przyznanie prawa pomocy w części obejmującej żądanie zwolnienia od kosztów sądowych, II. przyznać wnioskodawcy prawo pomocy przez ustanowienie adwokata.
Wnioskiem z dnia 3 lutego 2012 r. złożonym na urzędowym formularzu, skarżący zwrócił się o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata.
Przedmiotem zaskarżonej w niniejszej sprawie decyzji jest umorzenie postępowania w sprawie choroby zawodowej. Z tych względów w pierwszej kolejności wskazać należy, że zgodnie art. 239 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - zwanej dalej P.p.s.a. - strona skarżąca działanie, bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach dotyczących chorób zawodowych, świadczeń leczniczych oraz świadczeń rehabilitacyjnych, nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych.
Powyższe oznacza, że skarżący jest w niniejszej sprawie ustawowo zwolniony od ponoszenia kosztów sądowych, a zatem nie ma obowiązku ich uiszczania. W konsekwencji wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych należało uznać za bezprzedmiotowy i umorzyć postępowanie w tym zakresie na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 w zw. z art. 258 § 1 i § 2 P.p.s.a., o czym orzeczono w pkt I sentencji postanowienia.
Rozpoznania wymaga zaś żądanie wnioskodawcy ustanowienia pełnomocnika z urzędu.
W myśl art. 246 § 1 pkt 2 w zw. z art. 245 § 3 P.p.s.a., przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym obejmującym ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego następuje, gdy wnioskodawca wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Stosownie do przepisu art. 246 § 3 P.p.s.a., adwokata, radcę prawnego, doradcę podatkowego lub rzecznika patentowego można ustanowić dla strony, która nie zatrudnia lub nie pozostaje w innym stosunku prawnym z adwokatem, radcą prawnym, doradcą podatkowym lub rzecznikiem patentowym. Nie dotyczy to adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego ustanowionego na podstawie przepisów o prawie pomocy.
W myśl przepisu art. 262 P.p.s.a. przepisy o przyznaniu prawa pomocy, w zakresie dotyczącym zastępstwa prawnego na zasadach prawa pomocy, mają odpowiednie zastosowanie do stron korzystających z ustawowego zwolnienia od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych.
W świetle powołanych uregulowań przyznaje się prawo pomocy przez ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika, gdy wnioskodawca wykaże, że nie jest w stanie ponieść kosztów związanych z ustanowieniem pełnomocnika z wyboru bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny, oraz gdy nie pozostaje w stosunku prawnym z adwokatem lub radcą prawnym, z wyjątkiem ustanowionego na podstawie przepisów o prawie pomocy. Zatem to na wnoszącym o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uprawniającej go do skorzystania z prawa pomocy, zaś rozstrzygnięcie w tej kwestii zależy od tego, co zostanie przez stronę udowodnione.
Na podstawie złożonego przez skarżącego oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach oraz załączonych do wniosku dokumentów źródłowych (wyciągu z rachunku bankowego, zawiadomienia o wymiarze opłat za lokal mieszkalny, kopii faktury dokumentującej zakup leków, dodatkowego oświadczenia z dnia 3 lutego 2012 r.) ustalono, że wnioskodawca prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z niepracującą żoną, uzyskuje dochód z tytułu emerytury w wysokości 1 658,56 zł netto miesięcznie, który jest jedynym źródłem utrzymania małżonków, oprócz bieżących środków na rachunku bankowym, nie posiadają oni żadnych oszczędności, papierów wartościowych, przedmiotów o wartości powyżej 3.000 euro, zaś ich majątek stanowi mieszkanie o powierzchni 48 m2.
Deklarowane i w części udokumentowane miesięczne wydatki gospodarstwa domowego skarżącego (opłaty za mieszkanie, leki, ubezpieczenie, gaz, energię elektryczną, abonament RTV, telewizję kablową, telefon) wynoszą w przybliżeniu 650 zł. Niezależnie od tego wnioskodawca przeznacza miesięcznie kwotę około 1050 zł na zakup żywności oraz artykułów higienicznych.
Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, a w szczególności wysokość łącznego dochodu rodziny (1 658,56 zł miesięcznie) przeznaczanego na potrzeby dwuosobowego gospodarstwa domowego oraz brak zasobów pieniężnych, uznano, iż wnioskodawca dostatecznie wykazał, że nie ma realnych możliwości finansowych poniesienia kosztów ustanowienia pełnomocnika z wyboru bez uszczerbku koniecznego utrzymania dla siebie i rodziny.
W konsekwencji na podstawie przepisu art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a., orzeczono jak w pkt II sentencji postanowienia.