Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Alina Dominiak po rozpoznaniu w dniu 5 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. Dz. na akt Starosty z dnia 14 maja 2018 r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia stałej zmiany organizacji ruchu postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu.
J. Dz. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku na akt Starosty z dnia 14 maja 2018 r. w przedmiocie zatwierdzenia stałej zmiany organizacji ruchu.
We wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu podała, że prowadzi działalność gospodarczą w zakresie oferowania miejsc noclegowych i turystycznych w K. na ul. [...] ( działki [...] i [...]). Pomiędzy działkami zlokalizowany jest ciąg jezdno-pieszy położony na działce [...], przy którym zlokalizowane są główne wejścia do obu pensjonatów skarżącej. Zaskarżonym aktem organ zaakceptował zakaz ruchu w obu kierunkach, zakaz zatrzymywania się przy posesji skarżącej oraz zakaz wjazdu dla pojazdów powyżej 3,5 ton na całej ulicy M. Zmiany wpływają na możliwość prowadzenia działalności gospodarczej i jej znaczne ograniczenie - uniemożliwiają szereg dotychczasowych czynności niezbędnych i kluczowych dla prowadzonej działalności, tj. dowóz gości, organizację dostaw, wysadzanie i dowóz osób niepełnosprawnych bezpośrednio przed wejściem głównym do lokalu oraz obydwu pensjonatów, odbiór zaopatrzenia oraz jego dostawę, wyładowywanie bagażu. Zakaz wjazdu pojazdów powyżej 3,5 tony powoduje, że goście dojeżdżający autokarami i busami muszą przejść z bagażami niemalże całą ulicę M.. Posadowione znaki zakazu zatrzymywania się powodują, że skarżąca jedynie na drogach na tyłach budynków może posłużyć się pojazdami w celu realizacji czynności związanych z działalnością gospodarczą, przy czym drogi te nie były wykorzystywane na takie cele i aby mogły taką funkcję pełnić powinno dojść do szeregu zmian architektoniczno- budowlanych, a ponadto, pełniąc funkcję dróg pożarowych, nie mogą być wykorzystywane na cele zaopatrzenia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r., poz. 1302), po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Żądając wstrzymania wykonania decyzji, skarżący ma obowiązek wykazać istnienie konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie aktu lub czynności jest zasadne z uwagi na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (tak m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 14 listopada 2006 r., sygn. akt II FZ 585/06; Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych; orzeczenia.nsa.gov.pl).
Dokonując oceny możliwości zastosowania instytucji wstrzymania zaskarżonego aktu sąd może kierować się jedynie przesłankami wynikającymi z art. 61 § 3 p.p.s.a., mając na uwadze okoliczności podnoszone we wniosku strony skarżącej. Brak jest podstaw do oceny wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu pod kątem zasadności wniesionej skargi, bowiem przy rozpoznawaniu takiego wniosku sąd nie może dokonywać legalności kontroli zaskarżonego aktu.
W świetle powołanego przepisu prawa oraz argumentacji zawartej w przedmiotowym wniosku Sąd uznał, że wniosek skarżącej nie zasługuje na uwzględnienie.
Z wniosku o wstrzymanie zaskarżonego aktu wynika, że skarżąca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na prowadzeniu dwóch domów wczasowych. Zmiana organizacji ruchu działalności tej nie uniemożliwia , sprawia natomiast, że dotarcie do posesji skarżącej jest mniej komfortowe dla jej potencjalnych gości, którzy muszą dotrzeć do posesji pieszo. Jak wynika z treści wniosku dowóz zaopatrzenia na teren posesji może być realizowany poprzez drogi posadowione na tyłach budynków. Skarżąca nie wykazała, by było to niemożliwe oraz że drogi te faktycznie stanowią drogi pożarowe. Zauważyć w tym kontekście należy, że działki skarżącej przylegają do drogi gminnej, wobec czego istnieje możliwość dojazdu do jej posesji pojazdów służb ratunkowych.
Z twierdzeń skarżącej nie wynika, że wykonanie zaskarżonego aktu spowoduje powstanie trudnych do odwrócenia skutków lub znacznej szkody, a sąd nie jest zobowiązany, rozpoznając wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu, do przeprowadzania z urzędu postępowania dowodowego w tym zakresie.
Zatem, w ocenie Sądu, w niniejszej sprawie skarżąca nie wykazała okoliczności, które stanowiłyby uprawdopodobnienie istnienia warunków do wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu.
W związku z powyższym Sąd, na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.