Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie Przewodniczący Sędzia WSA Janina Guść po rozpoznaniu w dniu 13 września 2021 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. T. na postanowienie [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia 10 czerwca 2021 r. nr [...] w przedmiocie oddalenia zarzutów w sprawie egzekucji administracyjnej postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia.
Postanowieniem z dnia 10 czerwca 2021 r. [...] Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny utrzymał w mocy postanowienie Państwowego Inspektora Sanitarnego w [...] z dnia 27 kwietnia 2021 r. o oddaleniu zarzutów A. T. w sprawie egzekucji administracyjnej prowadzonej na podstawie tytułu wykonawczego z dnia 30 grudnia 2020 r.
A. T. zaskarżył powyższe postanowienie z dnia 10 czerwca 2021 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku.
W skardze skarżący wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia, bez podania jakiejkolwiek argumentacji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
Instytucja wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności przez sąd, będąca formą tymczasowej ochrony sądowej udzielanej stronie postępowania, stanowi wyjątek od zasady wyrażonej w art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przez sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2019, poz. 2325 ze zm.) - dalej powoływanej jako "p.p.s.a.", zgodnie z którą wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu.
Stosownie do art. 61 § 3 p.p.s.a. sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności, o których mowa w art. 62 § 1 p.p.s.a., jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Najważniejszą kwestią jest zatem ocena, czy akt lub czynność, którego wstrzymania żąda strona, nadaje się do wykonania i wymaga wykonania. Przez wykonanie aktu administracyjnego należy rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie przymusu państwowego (egzekucji) do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w danym akcie.
Należy zwrócić uwagę, że zaskarżone postanowienie organu odwoławczego utrzymało w mocy postanowienie organu pierwszej instancji o oddaleniu zarzutów w sprawie egzekucji administracyjnej.
Takie postanowienie, ze względu na zakres i charakter prawny, nie nadaje się do wykonania.
Podstawą wniesienia zarzutu w postępowaniu egzekucyjnym jest art. 33 ustawy z 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.j.: Dz. U. z 2020 r. poz. 1427 ze zm.), który to przepis nie ma charakteru materialnoprawnego, ponieważ zawarta w nim norma nie nakłada na jego adresatów określonych obowiązków lub uprawnień materialnoprawnych. Z zaskarżonego postanowienia o odmowie uwzględnienia zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym nie wynika konkretne zobowiązanie. Postanowienie to nie kreuje obowiązku zapłaty, nie obliguje adresata do określonego zachowania i nie może wykonane w trybie przymusowym poprzez wdrożenie administracyjnego postępowania egzekucyjnego. Jest to zatem akt prawny nienoszący znamion wykonalności (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 sierpnia 2020 r. sygn. akt I GZ 175/20; dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, orzeczenia.nsa.gov.pl).
Zgłoszenie zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym polega na wskazaniu określonych okoliczności, które stoją na przeszkodzie prowadzeniu postępowania egzekucyjnego. Rolą organów jest zweryfikowanie tych twierdzeń. Stanowisko organu w tym przedmiocie nie może podlegać wstrzymaniu wykonania, bowiem bezpośrednio nie nakłada na skarżącego żadnych obowiązków, podlegających wykonaniu (por. postanowienia NSA z dnia 5 listopada 2020 r. sygn. I GZ 273/20, z dnia 21 sierpnia 2020 r. sygn. akt I GZ 175/20).
Nadto Sąd rozważył, że zgodnie z art. 35 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. 2020 r. poz. 1427), wniesienie przez zobowiązanego zarzutu w sprawie egzekucji administracyjnej, nie później niż w terminie 7 dni od dnia doręczenia odpisu tytułu wykonawczego, zawiesza postępowanie egzekucyjne w całości albo w części z dniem doręczenia tego zarzutu organowi egzekucyjnemu, do czasu zawiadomienia tego organu o wydaniu ostatecznego postanowienia w sprawie tego zarzutu. Ostateczne rozpoznanie zarzutu powoduje zatem skutek w postaci ponownego biegu postępowania egzekucyjnego. Szerokie rozumienie wykonalności - jako skuteczności - mogłoby prowadzić do wniosku, że po wydaniu ostatecznego postanowienia rozpoznającego wniesiony zarzut, jego konsekwencją jest podjęcie i kontynuacja zawieszonego postępowania egzekucyjnego, co może wywołać określone skutki dla strony skarżącej. Skarżący nie wykazał jednak we wniosku zaistnienia przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia. Tymczasem obowiązkiem wnioskodawcy było uprawdopodobnienie, że na skutek wykonania decyzji zajdzie przewidziane w art. 61 § 3 p.p.s.a. niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Mając na względzie powyższe okoliczności, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a., orzekł o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia.