Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Felicja Kajut po rozpoznaniu w dniu 25 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi H. A. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody z dnia 1 sierpnia 2013 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały Rady Miejskiej z dnia 3 lipca 2013 r. Nr [...] w sprawie wyrażenia zgody na przejęcie na rzecz Gminy drogi leśnej postanawia: odrzucić skargę.
H. A. - Radna Gminy wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, skargę zatytułowaną "wniosek" na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody z dnia 1 sierpnia 2013r., nr [...] stwierdzające nieważność uchwały Nr [...] Rady Miejskiej z dnia 3 lipca 2013r. w sprawie wyrażenia zgody przez Radę Gminy na przejęcie na rzecz Gminy istniejącej drogi leśnej pokrytej nawierzchnią asfaltową, położonej na obszarze oddziałów leśnych oznaczonych : [...], [...] i [...], łączącej dwie drogi wyższego rzędu, w celu udostępnienia dla publicznego ruchu kołowego. .
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie, wskazując, że H. A. nie mogła skutecznie wnieść skargi na rozstrzygniecie nadzorcze Wojewody, gdyż nie jest stroną postępowania sądowo-administracyjnego w rozumieniu przepisów ustawy o samorządzie gminnym.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, zważył co następuje:
Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości, między innymi poprzez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej (art. 1 § 2 tej ustawy).
Zakres kontroli administracji publicznej obejmuje również orzekanie w sprawach skarg na akty prawa miejscowego oraz inne akty organów jednostek samorządu terytorialnego (art. 3 § 1 w zw. z § 2 pkt 5 i 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm., dalej p.p.s.a.).
Przed przystąpieniem do rozpoznania niniejszej sprawy w pierwszej kolejności należało jednak zbadać, czy skarga została wniesiona przez podmiot legitymujący się interesem prawnym do jej złożenia i czy spełnia wymogi formalne.
Wszczęcie postępowania sądowoadministracyjnego oparte jest na zasadzie skargowości. Postępowanie to może być wszczęte jedynie na żądanie pochodzące od legitymowanego podmiotu. W myśl art. 50 p.p.s.a., uprawnionym do wystąpienia ze skargą jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym. Uprawnionym do wniesienia skargi jest również inny podmiot, któremu ustawy przyznają prawo do wniesienia skargi.
Z powyższego wynika, iż legitymację do złożenia skargi oparto, co do zasady, na kryterium interesu prawnego. Oznacza to, że skarżący musi mieć interes prawny w przeprowadzeniu sądowej kontroli zgodności z prawem konkretnego aktu lub czynności organu administracji publicznej, oparty na normach administracyjnego prawa materialnego, a nawet - jak się również przyjmuje - na normach procesowych czy ustrojowych (tak np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 kwietnia 2007 r., II OSK 2019/06, LEX nr 325285).
Przechodząc na grunt niniejszej sprawy Sąd stwierdza, że skarga H. A. podlega odrzuceniu jako wniesiona przez podmiot, który nie ma legitymacji skargowej w tej sprawie.
Zgodnie z art. 98 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 594, dalej u.s.g.). rozstrzygnięcia organu nadzorczego dotyczące gminy, w tym rozstrzygnięcia, o których mowa w art. 96 ust. 2 i art. 97 ust. 1, a także stanowisko zajęte w trybie art. 89, podlegają zaskarżeniu do sądu administracyjnego z powodu niezgodności z prawem w terminie 30 dni od dnia ich doręczenia (ust. 1). Do złożenia skargi uprawniona jest gmina lub związek międzygminny, których interes prawny, uprawnienie albo kompetencja zostały naruszone. Podstawą do wniesienia skargi jest uchwała lub zarządzenie organu, który podjął uchwałę lub zarządzenie albo którego dotyczy rozstrzygnięcie nadzorcze ( ust. 3).
Z brzmienia powołanego wyżej przepisu wynika, że uprawnionymi podmiotami do wniesienia skargi na akty nadzoru wojewody są wyłącznie: gmina i związek międzygminny - na zasadach określonych w art. 98 ustawy o samorządzie gminnym, skarga na rozstrzygnięcie nadzorcze nie przysługuje natomiast osobom fizycznym.
Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd stwierdza, że skarżąca nie miała legitymacji do zaskarżenia rozstrzygnięcia nadzorczego Wojewody.
Z tych też przyczyn Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uznał skargę za niedopuszczalną i na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi skargę odrzucił.