Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Krzysztof Przasnyski po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku W. K. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej w [...] z dnia 25 marca 2009 r. nr [...] w przedmiocie zaopiniowania projektu uchwały Rady Powiatu [...] w sprawie likwidacji Szpitala Powiatu [...] postanawia odmówić wnioskodawcy przyznania prawa pomocy.
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału z dnia 28 września 2010 r. doręczonym w dniu 18 października 2010 r., skarżący W. K. został wezwany do wykonania prawomocnego zarządzenia z dnia 8 stycznia 2010 r. w przedmiocie wezwania do uiszczenia wpisu sądowego w kwocie 300 zł w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi w przypadku nie uiszczenia wpisu w wymienionym terminie.
Wnioskiem z dnia 25 października 2010 r., uzupełnionym na urzędowym formularzu PPF w dniu 24 listopada 2010 r. (data stempla pocztowego), skarżący zwrócił się o zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego w niniejszej sprawie.
Ze złożonego przez skarżącego oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wynika, że prowadzi on sam gospodarstwo domowe nie posiadając środków na utrzymanie, nie osiąga dochodów, nie posiada jakiegokolwiek majątku, w tym nieruchomości, oszczędności, przedmiotów o wartości przekraczającej 3 000 euro.
Wskazać należy, iż powyższy wniosek jest kolejnym wnioskiem o przyznanie prawa pomocy złożonym przez W. K. w niniejszej sprawie. Postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 28 czerwca 2010 r. odmówiono bowiem skarżącemu przyznania prawa pomocy. Zażalenie od tego orzeczenia zostało oddalone postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 września 2010 r. sygn. akt II OZ 837/10.
Z uzasadnień tych postanowień wynika, że zasadniczą przyczyną odmowy przyznania prawa pomocy było niezastosowanie się przez skarżącego do wezwania o przedłożenie dokumentów źródłowych, a w konsekwencji niewykazanie, że spełnia on ustawowe przesłanki warunkujące przyznanie tego prawa.
Zgodnie z brzmieniem art. 245 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Natomiast prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.
W myśl art. 246 § 1 P.p.s.a., przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje:
1) w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania;
2) w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Stosownie do przepisu art. 246 § 3 P.p.s.a., adwokata, radcę prawnego, doradcę podatkowego lub rzecznika patentowego można ustanowić dla strony, która nie zatrudnia lub nie pozostaje w innym stosunku prawnym z adwokatem, radcą prawnym, doradcą podatkowym lub rzecznikiem patentowym. Nie dotyczy to adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego ustanowionego na podstawie przepisów o prawie pomocy.