Przywołane przepisy regulujące instytucję prawa pomocy stanowią odstępstwo od generalnej zasady ponoszenia kosztów postępowania sądowoadministracyjnego zawartej w art. 199 p.p.s.a. Zatem to rzeczą wnioskodawcy jako zainteresowanego jest wykazanie, iż jego sytuacja materialna jest na tyle trudna, że uzasadnia wyjątkowe traktowanie, o którym mowa w przytoczonych przepisach. Tym samym to na nim spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uprawniającej go do skorzystania z prawa pomocy, zaś rozstrzygnięcie w tej kwestii zależy od tego, co zostanie przez stronę udowodnione.
Na podstawie art. 255 P.p.s.a., jeżeli oświadczenie strony zawarte we wniosku okaże się niewystarczające do oceny jej rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych oraz stanu rodzinnego lub budzi wątpliwości, strona ma obowiązek złożyć na wezwanie dodatkowe oświadczenie lub przedłożyć dokumenty źródłowe dotyczących jej stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego.
W związku z powyższym zarządzeniem referendarza sądowego z dnia 1 grudnia 2010 r. (doręczonym w dniu 21 grudnia 2010 r. - dowód: potwierdzenie odbioru, akta sprawy) wnioskodawca zobowiązany został do przedłożenia w terminie 14 dni następujących dokumentów i oświadczeń: odpisów zeznań podatkowych za 2009 r., a w przypadku ich nieskładania, stosownego zaświadczenia w tym przedmiocie z właściwego urzędu skarbowego; zaświadczenia z urzędu pracy o pozostawaniu osobą bezrobotną; nakazu płatniczego dotyczącego nieruchomości przy ul. [...] w [...] ze wskazaniem, kto zamieszkuje w tej nieruchomości i kto jest jej właścicielem; złożenia oświadczenia, jakie są źródła utrzymania skarżącego oraz jaka jest wysokość uzyskiwanych przez skarżącego dochodów, ewentualnie - skąd wnioskodawca bierze środki na zakup żywności i leków; wyciągów i wykazów z ostatnich trzech miesięcy ze wszystkich posiadanych rachunków bankowych, a w przypadku ich nieposiadania złożenia stosownego oświadczenia w tym przedmiocie; oświadczenia w przedmiocie zarejestrowanych na skarżącego pojazdów mechanicznych (podania marki, roku produkcji, daty zakupu i aktualnej wartości).
Pomimo upływu wyznaczonego terminu sądowego, do dnia wydania niniejszego orzeczenia wnioskodawca nie nadesłał jakichkolwiek żądanych dokumentów ani oświadczeń.
Mając na uwadze powyższe okoliczności, stwierdzić należało, iż skarżący nie udowodnił dostatecznie, że spełnia ustawowe przesłanki przyznania prawa pomocy. Zważyć należy, że przy rozpoznawaniu wniosku o przyznanie prawa pomocy nie prowadzi się dochodzenia, w sytuacji, gdy dokładne dane umożliwiające pełną ocenę stanu majątkowego oraz możliwości płatniczych wnioskodawcy nie są znane, gdyż uchyla się on od złożenia stosownych dokumentów w tym przedmiocie. Jak już bowiem wskazano, sprawą zainteresowanego jest wykazanie zasadności złożonego wniosku w świetle ustawowych przesłanek przyznania prawa pomocy.
W orzecznictwie sądowoadministracyjnym podkreśla się, iż niewykonanie wezwania do złożenia dodatkowych oświadczeń lub dokumentów uniemożliwia dokonanie rzetelnej analizy sytuacji finansowej strony (por. postanowienie NSA z dnia 1 marca 2006 r. sygn. akt II OZ 235/06 niepubl.).
W konsekwencji na podstawie przepisu art. 246 § 1 P.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.