Jednocześnie skarżący został poinformowany, że nie jest zobowiązany do przedstawienia danych i dokumentów odnoszących się do sytuacji majątkowej małżonki w sytuacji, gdy został orzeczony rozwód lub separacja, a wnioskodawca przedłoży stosowne orzeczenie sądu w tym zakresie.
Pomimo upływu wyznaczonego terminu sądowego, przedłużonego o dalsze 7 dni zarządzeniem z dnia 19 kwietnia 2010 r., doręczonym w dniu 7 maja 2010 r. (dowód: potwierdzenie odbioru - akta sprawy, k.32), do dnia wydania niniejszego orzeczenia wnioskodawca nie nadesłał jakichkolwiek żądanych dokumentów ani oświadczeń.
Mając na uwadze powyższe okoliczności, stwierdzić należy, iż skarżący nie udowodnił dostatecznie, że spełnia ustawowe przesłanki przyznania prawa pomocy. Zważyć należy, że przy rozpoznawaniu wniosku o przyznanie prawa pomocy nie prowadzi się dochodzenia, w sytuacji, gdy dokładne dane umożliwiające pełną ocenę stanu majątkowego oraz możliwości płatniczych wnioskodawcy nie są znane, gdyż uchyla się on od złożenia stosownych dokumentów w tym przedmiocie. Jak już bowiem wskazano, sprawą zainteresowanego jest wykazanie zasadności złożonego wniosku w świetle ustawowych przesłanek przyznania prawa pomocy.
W orzecznictwie sądowoadministracyjnym podkreśla się, iż niewykonanie wezwania do złożenia dodatkowych oświadczeń lub dokumentów uniemożliwia dokonanie rzetelnej analizy sytuacji finansowej strony (por. postanowienie NSA z dnia 1 marca 2006 r. sygn. akt II OZ 235/06 niepubl.).
Odnosząc się do żądania zawartego w uzasadnieniu wniosku o prawo pomocy, zauważyć należy, że dokumenty przedstawiane przez wnioskodawcę w postępowaniach o przyznanie prawa pomocy w sprawach z jego skarg: III SA/Gd 454/09, III SA/Gd 455/09, III SA/Gd 456/09 i III SA/Gd 457/09 nie czynią zadość wezwaniu z art. 255 P.p.s.a.. Ponadto z treści orzeczeń zapadłych w tych sprawach jednoznacznie wynika, że zasadniczą przyczyną odmów przyznania prawa pomocy był brak przedstawienia pełnej dokumentacji, która w sposób niebudzący wątpliwości potwierdzałaby złą sytuację materialną, eksponowaną w licznych wnioskach skarżącego.
W konsekwencji na podstawie przepisu art. 246 § 1 P.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.