Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Elżbieta Kowalik - Grzanka po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku W. K. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej z dnia 25 marca 2009 r. Nr [...] w sprawie zaopiniowania projektu uchwały rady powiatu w sprawie likwidacji szpitala postanawia odmówić wnioskodawcy przyznania prawa pomocy.
Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku postanowieniem z dnia 13 stycznia 2011 r. odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy wskazując, że wnioskodawca nie wykazał, że spełnia ustawowe przesłanki przyznania tego prawa.
W dniu 17 lutego 2011 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku wpłynął sprzeciw od w/w postanowienia, w którym wnioskodawca podniósł, że nie ma dochodów pozwalających na poniesienie opłat związanych z uzyskaniem stosownych dokumentów źródłowych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
W świetle art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) przyznanie osobie fizycznej prawa pomocy w zakresie całkowitym następuje gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Stąd też to na wnioskodawcy ciąży obowiązek stosownego wykazania, iż jego trudna sytuacja materialna uzasadnia wyjątkowe traktowanie.
Instytucja prawa pomocy stanowi bowiem odstępstwo od wyrażonej w art. 199 w/w ustawy generalnej zasady, w świetle której, poza wyjątkami określonymi w przepisie szczególnym, strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie sądowoadministracyjnej.
Sąd nie jest przy tym zobligowany do prowadzenia jakichkolwiek dochodzeń w sytuacji, gdy pełna ocena stanu majątkowego oraz możliwości płatniczych z uwagi na postawę wnioskodawcy nie jest możliwa.
Takiej oceny nie sposób dokonać w niniejszej sprawie.
Skarżący wskazując na brak dochodów i majątku nie wyjaśnił bowiem z czego de facto się utrzymuje.
Należy wskazać, że we wniosku z dnia 25 października 2010 r. nie zawarto jakichkolwiek danych, które w istocie mogłyby obrazować pełną sytuację majątkową wnioskodawcy.
Po drugie, pomimo wyraźnego wezwania - zarządzenie z 1 grudnia 2010 r. - skarżący nie przedstawił jakiejkolwiek dokumentacji, która potwierdzałaby złą sytuację materialną, na którą wskazał we wniosku.
Okoliczności podniesione w sprzeciwie od w/w postanowienia również nie zasługują na uwzględnienie.
Wnioskodawca został bowiem wezwany do złożenia oświadczenia w przedmiocie źródeł utrzymania oraz zarejestrowanych na niego pojazdów i takie oświadczenia nie zostały złożone.
Z kolei wydanie dokumentacji, do której przedłożenia wnioskodawca został wezwany nie jest uzależnione od uiszczenia stosownych opłat.
W reasumpcji uznać należało, iż wnioskodawca w toku prowadzonego postępowania nie wykazał, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
W tym stanie Sąd, na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 w zw. z art. 260 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji postanowienia.