Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Diana Trzcińska po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. B. o przyznanie prawa pomocy w sprawie z jego skargi na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia 8 listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej postanawia: I. umorzyć postępowanie z wniosku o przyznanie prawa pomocy w części obejmującej żądanie zwolnienia od kosztów sądowych; II. przyznać M. B. prawo pomocy przez ustanowienie adwokata.
We wniosku złożonym na urzędowym formularzu PPF w dniu 2 kwietnia 2013 r. M. B. zwrócił się o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata.
W pierwszej kolejności należy wskazać, że przedmiotem zaskarżonej w niniejszej sprawie decyzji jest odmowa stwierdzenia choroby zawodowej u skarżącego. Z tego względu, zgodnie z art. 239 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) strona skarżąca działanie, bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach dotyczących chorób zawodowych nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych. Powyższe oznacza, że wnioskodawca jest w niniejszej sprawie z mocy wyżej powołanej ustawy zwolniony od ponoszenia kosztów sądowych, a zatem nie ma obowiązku ich uiszczania.
W konsekwencji wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych należało uznać za bezprzedmiotowy i umorzyć postępowanie w tym zakresie na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 w zw. z art. 258 § 1 i § 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, o czym orzeczono w pkt I sentencji postanowienia.
Rozpoznania wymaga zatem żądanie wnioskodawcy w zakresie dotyczącym ustanowienia pełnomocnika z urzędu.
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 w zw. z art. 245 § 3 ww. ustawy, przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym obejmującym ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego następuje, gdy wnioskodawca wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Stosownie do przepisu art. 246 § 3 ww. ustawy adwokata, radcę prawnego, doradcę podatkowego lub rzecznika patentowego można ustanowić dla strony, która nie zatrudnia lub nie pozostaje w innym stosunku prawnym z adwokatem, radcą prawnym, doradcą podatkowym lub rzecznikiem patentowym. Nie dotyczy to adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego ustanowionego na podstawie przepisów o prawie pomocy. Z kolei, zgodnie z regulacją zawartą w art. 262 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi przepisy o przyznaniu prawa pomocy, w zakresie dotyczącym zastępstwa prawnego na zasadach prawa pomocy, mają odpowiednie zastosowanie do stron korzystających z ustawowego zwolnienia od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych.
W świetle powołanych uregulowań prawo pomocy przez ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika przyznaje się, gdy wnioskodawca wykaże, że nie jest w stanie ponieść kosztów związanych z ustanowieniem pełnomocnika z wyboru bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny, oraz gdy nie pozostaje w stosunku prawnym z adwokatem, radcą prawnym lub doradcą podatkowym, z wyjątkiem ustanowionego na podstawie przepisów o prawie pomocy.
Powyższe przepisy prowadzą do wniosku, że to na podmiocie wnoszącym o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uprawniającej go do skorzystania z prawa pomocy, zaś rozstrzygnięcie w tej kwestii zależy od tego, co zostanie przez stronę wykazane.