Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Paweł Mierzejewski po rozpoznaniu w dniu 18 czerwca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata M. R. o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w sprawie ze skargi M. B. na decyzję [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia 8 listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej postanawia: odmówić przyznania wnioskodawcy wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy.
Wyrokiem z dnia 7 lutego 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę M. B. na decyzję [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia 8 listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej.
Postanowieniem wydanym w dniu 25 kwietnia 2013 r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku przyznał skarżącemu prawo pomocy przez ustanowienie adwokata.
Okręgowa Rada Adwokacka w Gdańsku pełnomocnikiem skarżącego w niniejszej sprawie wyznaczyła adwokata M. R., o czym poinformowano Sąd pismem datowanym na dzień 15 maja 2013 r.
W dniu 14 czerwca 2013 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku wpłynęła opinia o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od ww. wyroku.
Jednocześnie pełnomocnik skarżącego wniósł o przyznanie kosztów zastępstwa procesowego. W ww. piśmie adwokata M. R. stanowiącym wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej nie zawarto oświadczenia, że opłaty nie zostały zapłacone w całości lub w części.
W tym stanie uznano, co następuje:
Przepis art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) stanowi, że wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
W odniesieniu do adwokatów zasady powyższe zostały uregulowane w przepisach rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 r., poz. 461).
Stosownie do treści § 20 powołanego rozporządzenia, wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej powinien zawierać oświadczenie, że opłaty nie zostały zapłacone w całości lub w części.
Nie ulega wątpliwości, iż z treści ww. przepisu wynika, że aby Skarb Państwa mógł wypłacić wynagrodzenie wyznaczonemu z urzędu pełnomocnikowi konieczne jest złożenie oświadczenia o wskazanej treści, gdyż pozwala to w istocie określić zakres, w jakim wynagrodzenie musi zostać pokryte przez Skarb Państwa.
Wymaga przy tym podkreślenia, iż brak stosownego oświadczenia nie stanowi uchybienia formalnego, które podlegałoby uzupełnieniu na wezwanie w trybie art. 49 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
W orzecznictwie przyjmuje się z kolei, iż oświadczenie że opłaty z tytułu udzielenia pomocy prawnej nie zostały zapłacone w całości lub w części jest nieodzownym elementem uzasadnienia wniosku o przyznanie kosztów, stanowiącym przesłankę do przyjęcia, że praca pełnomocnika nie została już wynagrodzona.
Brak takiego oświadczenia wywołuje zaś skutki materialnoprawne, polegające na utracie prawa do wynagrodzenia (por.: postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 grudnia 2009 r., sygn. akt II GZ 273/09; postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 marca 2009 r., sygn. akt II FZ 90/09; postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 sierpnia 2008 r., sygn. akt I OZ 615/08; postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 czerwca 2008 r., sygn. akt I OZ 390/08; Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych; orzeczenia.nsa.gov.pl).
W reasumpcji, skoro wniosek pełnomocnika strony skarżącej o zasądzenie kosztów zastępstwa prawnego z urzędu nie zawierał oświadczenia o ich nieuiszczeniu w całości lub w części, to w myśl powołanych wyżej przepisów należało orzec jak w sentencji postanowienia i odmówić przyznania żądanego wynagrodzenia.