Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Elżbieta Kowalik-Grzanka po rozpoznaniu w dniu 1 kwietnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. O. na decyzję Wojewody z dnia 23 grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
K. O. zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku decyzję Wojewody z dnia 23 grudnia 2010 r., uchylającą decyzję Prezydenta Miasta o odmowie wymeldowania i orzekającą o wymeldowaniu skarżącego z pobytu stałego z lokalu nr [...] położonego w G. przy ul. [...].
Pismem z dnia 29 marca 2011 r. skarżący wniósł o wstrzymanie wykonania wydanej w sprawie decyzji organu odwoławczego z uwagi na możliwość spowodowania trudnych do odwrócenia skutków jak i niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody.
W uzasadnieniu wniosku wskazano, że zameldowanie na pobyt stały umożliwia skarżącemu odbiór korespondencji związanej z wykonywaną przez niego działalnością gospodarczą ukierunkowaną na dokonywanie wycen i opracowań dotyczących przedsiębiorstw. Umożliwia nadto pozyskiwanie nowych zleceń od kontrahentów, dla których skarżący robił opracowania w latach poprzednich, a którzy nie mają jego obecnego numeru telefonu oraz adresu e - mail.
W ocenie skarżącego wymeldowanie go z pobytu stałego umożliwi również małżonce, która zameldowała się w marcu 2011 r. pod innym adresem na pobyt czasowy, przeniesienie własności lokalu na inną osobę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
W świetle 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej w skrócie p.p.s.a.) Sąd może wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Wykazanie w/w przesłanek wstrzymania wykonania aktu spoczywa na skarżącym, będącym stroną postępowania sądowoadministracyjnego.
Szkoda, o jakiej mowa w cytowanym przepisie, to szkoda, która nie będzie mogła być w jakikolwiek sposób wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowanie, nie będzie też nadto możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 grudnia 2004 r. w sprawie sygn. akt GZ 138/04, niepubl.). W przedmiotowej sprawie taka sytuacja nie zachodzi.
Przeprowadzenie postępowania administracyjnego w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego w okolicznościach niniejszej sprawy nie może bowiem spowodować trudnych do odwrócenia skutków ani wyrządzić znacznej szkody w rozumieniu omawianego przepisu.
Decyzja o wymeldowaniu z pobytu stałego jest bowiem wyłącznie aktem w zakresie rejestracji danych dotyczących ustania pobytu określonej osoby w dotychczasowym miejscu, urzędowym stwierdzeniem, że określona osoba w danym miejscu już nie przebywa.
Jej celem jest tym samym doprowadzenie przez organ prowadzący ewidencję ludności do zgodności posiadanych danych ewidencyjnych ze stanem faktycznym. W świetle wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 27 maja 2002 r., orzekającego o niezgodności z Konstytucją RP art. 9 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych (sygn. akt K 20/01, publ. Dz. U. z 2002 r., nr 78, poz. 716) i stosownej zmiany ustawy, zameldowanie w lokalu jest obecnie instytucją służącą wyłącznie celom ewidencyjnym. Zameldowanie potwierdza jedynie fakt pobytu określonej osoby w danym lokalu. Co istotne, samo zameldowanie w żaden sposób nie rodzi przy tym jakiegokolwiek tytułu prawnego do konkretnego lokalu.
Odnosząc się do argumentów, przemawiających zdaniem wnioskodawcy za wstrzymaniem decyzji o jego wymeldowaniu warto zauważyć, że z zaświadczenia Prezydenta Miasta wynika, że adres zakładu głównego skarżącego będącego przedsiębiorcą nie jest tożsamy z określonym w zaświadczeniu adresem zamieszkania (pod którym skarżący zameldowany był na pobyt stały).
Skarżący jako przedsiębiorca powinien zaś tak zorganizować własną działalność gospodarczą aby korespondencja z nią związana była kierowana na adres zakładu głównego oraz aby ten adres był kontrahentom skarżącego znany. Nie ma bowiem podstaw aby możliwość sprawnego funkcjonowania jako przedsiębiorcy wiązać wyłącznie z faktem zameldowania na pobyt stały, które to zameldowanie - jak wskazano wyżej - ma wyłącznie potwierdzać pobyt danej osoby w lokalu. Konstatacja ta jest oczywista z uwagi na fakt, iż adres zakładu głównego jest tożsamy z adresem, pod którym skarżący zameldowany jest na pobyt czasowy.
Nadto kwestia wymeldowania skarżącego z pobytu stałego w żaden sposób nie może warunkować ewentualnych czynności cywilnoprawnych dotyczących spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu dokonywanych przez małżonkę skarżącego, która w świetle zgromadzonej w aktach dokumentacji jest jedyną osobą, której to prawo przysługuje.
Z uwagi na powyższe okoliczności Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku na mocy art. 61 § 3 a contrario p.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.