Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Paweł Mierzejewski po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku K. S. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na uchwałę Rady Miasta z dnia 27 czerwca 2012 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia strefy płatnego parkowania postanawia I. przyznać wnioskodawcy prawo pomocy poprzez ustanowienie radcy prawnego; II. odmówić przyznania prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych.
Wnioskiem z dnia 22 stycznia 2015 r. (data nadania w urzędzie pocztowym), skarżący K.S. zwrócił się o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego.
W świetle zawartych w formularzu PPF oświadczeń oraz w świetle dokumentów źródłowych odnoszących się do stanu majątkowego i możliwości płatniczych wnioskodawcy a nadesłanych w następstwie zarządzenia referendarza sądowego z dnia 26 stycznia 2015 r. ustalono, że wnioskodawca prowadzi gospodarstwo domowe wspólnie z dwojgiem małoletnich dzieci. Jedynym źródłem dochodów wnioskodawcy będącego osobą niepełnosprawną jest renta z tytułu niezdolności do pracy wynosząca 1.911,80 zł netto miesięcznie. Podstawowe, miesięczne wydatki związane z zaopatrzeniem w media zostały przez wnioskodawcę udokumentowane i wyniosły w ostatnich trzech miesiącach średnio 1.350 zł.
Uzasadniając złożony wniosek K. S. wskazał, że stałe koszty utrzymania pochłaniają zdecydowaną część jego renty.
W piśmie z dnia 10 lutego 2015 r. wnioskodawca wskazał ponadto, że matka dzieci nie przekazuje mu jakichkolwiek środków finansowych. On sam nie uzyskuje również jakiejkolwiek pomocy od osób trzecich.
W tym stanie uznano, co następuje.
Instytucja prawa pomocy uregulowana w art. 243 - 263 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) stanowiąc jedną z gwarancji realizacji konstytucyjnej zasady prawa do sądu umożliwia dostęp do sądu osobom, które obiektywnie nie mają wystarczających środków finansowych na poniesienie kosztów prowadzonego postępowania sądowoadministracyjnego (por.: H. Knysiak - Molczyk, Pojęcie "prawo pomocy" [w:] T. Woś (red.), H. Knysiak - Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2012, s. 1077; M. Grzymisławska - Cybulska, Istota prawa pomocy [w:] Prawo pomocy w postępowaniu sądowoadministarcyjnym jako element realizacji prawa do sądu, Warszawa 2013, s. 53 i n.). Uprawnienie do przeniesienia ciężarów finansowych postępowania sądowoadministracyjnego na Skarb Państwa nie ma jednakże charakteru absolutnego i podlega prawnie uzasadnionym ograniczeniom. Ilość funduszy publicznych dostępna na udzielenie pomocy prawnej osobom niemajętnym sprawia bowiem, że swoistą koniecznością jest przyjęcie procedury ich racjonalnej selekcji uzasadnionej okolicznościami dotyczącymi stanu majątkowego i dochodów danego podmiotu (por. w tej materii: postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 października 2010 r.; sygn. akt I GZ 340/10; Centralna Baza Orzeczeń Sadów Administracyjnych; orzeczenia.nsa.gov.pl).
Zgodnie z brzmieniem art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo postępowaniu przed sądami administracyjnymi przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie całkowitym następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
W świetle powołanej regulacji normatywnej to na wnoszącym o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uprawniającej do skorzystania z prawa pomocy. Z oczywistych względów rozstrzygnięcie w tej kwestii zależy wyłącznie od tego, co zostanie przez stronę udowodnione.