Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej w przedmiocie wymiaru należności celnych i podatku od towarów i usług w zakresie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie Przewodniczący Asesor WSA Barbara Brandys - Kmiecik po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 2008r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. T. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie wymiaru należności celnych i podatku od towarów i usług w zakresie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji postanawia: wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie

Pismem datowanym z dnia [...] J. T. wniosła skargę na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie wymiaru należności celnych i podatku od towarów i usług.

W skardze tej zawarła również wniosek o wstrzymanie zaskarżonej decyzji wskazując na wielość prowadzonych przez organy celne postępowań oraz łączną kwotę sporu, która obecnie wynosi ponad [...]. Kwota ta - zdaniem strony - w konsekwencji doprowadzi do upadku jej firmę, spowoduje zwolnienia pracowników i pozostawi rodzinę skarżącej bez środków finansowych. Podkreślono także konieczność dokonywania przedpłat i terminowego realizowania płatności w związku z importową działalnością firmy.

Organ odwoławczy wniósł o oddalenie skargi nie ustosunkowując się do powyższego wniosku.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Przepis art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.- zwanej dalej p.p.s.a.) stanowi, że wniesienie skargi do Sądu nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Jednakże w myśl art. 61 § 3 tej ustawy, gdy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, Sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie tego aktu lub czynności w całości lub w części, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.

Zauważyć zatem należy, że adresatem tej normy prawnej jest sąd, który rozważa kwestię wstrzymania lub odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji po złożeniu wniosku przez stronę. Rozstrzygając więc w oparciu o art. 61 § 3 p.p.s.a. sąd jest związany zamkniętym katalogiem przesłanek pozytywnych. Ustawa wymienia w tym przepisie dwie przesłanki: niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody oraz niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Zgodnie z poglądami doktryny i orzecznictwa przy rozpoznawaniu przesłanki niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody należy przyjąć, że chodzi o taką szkodę (majątkową, a także niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowania, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego.

Jednakże warunkiem wydania przez sąd postanowienia o wstrzymaniu aktu lub czynności jest wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Nie wystarczy więc samo powtórzenie treści przepisu. Uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymywanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione (Komentarz do art. 61 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U.02.153.1270), [w:] B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Zakamycze, 2005.)

W rozpoznawanej sprawie strona skarżąca w uzasadnieniu wniosku wskazała na wielość prowadzonych przez organy celne postępowań oraz łączną kwotę sporu, która obecnie wynosi ponad [...]. Według twierdzeń strony zapłata tej kwoty w wyniku wykonania zaskarżonych decyzji spowoduje upadek jej firmy, zwolnienia pracowników i pozostawi rodzinę skarżącej bez środków finansowych. Podkreśliła także konieczność dokonywania przedpłat i terminowego realizowania płatności w związku z importową działalnością firmy, co będzie niemożliwe z chwilą zapłaty określonych przez organy celne należności.

Reasumując więc należało uznać, iż realizacja zaskarżonej decyzji w kontekście stwierdzonych okoliczności faktycznych mogłaby spowodować poważne konsekwencje finansowe w majątku strony i tym samym mogła być uznana za okoliczność powodującą powstanie niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

Z powyższych względów, na podstawie art. 61 § 3 i 5 p.p.s.a. Sąd orzekł jak w sentencji.

Strona 1/1