Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krzysztof Wujek, po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2004 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Rady Miasta R. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały Rady Miasta R. z dnia [...] r. nr [...] p o s t a n a w i a uzupełnić wyrok z dnia 26 kwietnia 2004 r. poprzez zasądzenie od Wojewody [...] na rzecz strony skarżącej [...] zł ([...] złote ) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Wyrokiem z dnia 26 kwietnia 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uwzględnił skargę Rady Miasta R. uchylając zaskarżone przez nią rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały Rady Miasta R. z dnia [...] r. nr [...]. Odpis tego wyroku doręczono w dniu [...] 2004 r. pełnomocnikowi strony skarżącej - radcy prawnemu E. L..
Dnia 3 czerwca 2004 r. pełnomocnik strony wystąpił do Sądu z wnioskiem o uzupełnienie w/w wyroku poprzez dodatkowe orzeczenie o kosztach na rzecz skarżącej tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
W uzasadnieniu powyższego podniósł, że wskazanym wyrokiem nie orzeczono o kosztach, których zasądzenia strona domagała się już w treści wniesionej w dniu [...] 2004 r. skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Stosownie do treści art. 157 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1270) strona może w ciągu czternastu dni od doręczenia wyroku z urzędu - a gdy wyroku nie doręcza się stronie od dnia ogłoszenia - zgłosić wniosek o uzupełnienie wyroku, jeżeli sąd nie orzekł o całości skargi albo nie zamieścił w wyroku dodatkowego orzeczenia, które według przepisów ustawy powinien był zamieścić z urzędu.
Ponieważ termin wskazany w cyt. wyżej przepisie został w przedmiotowej sprawie zachowany żądanie - uzupełnienia wyroku - pełnomocnika strony skarżącej należało uwzględnić.
Podstawę zasądzenia przez Sąd kosztów postępowania stanowi art. 200 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, zgodnie z którym w razie uwzględnienia skargi przez sąd pierwszej instancji przysługuje skarżącemu od organu, który wydał zaskarżony akt lub podjął zaskarżoną czynność albo dopuścił się bezczynności, zwrot kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw.
Według art. 205 § 2 ustawy do niezbędnych kosztów postępowania strony reprezentowanej przez radcę prawnego zalicza się jego wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego radcy prawnego, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony.
Przepisy odrębne, o których mowa wyżej to rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu ( Dz. U. Nr 163, poz. 1349).
W świetle § 2 ust. 1 i 2 tego rozporządzenia opłaty stanowiące podstawę zasądzenia przez sądy kosztów zastępstwa prawnego nie mogą być wyższe niż stawki minimalne, o których mowa w rozdziałach 3 i 4, niezależnie od wysokości tych opłat ustalonych w umowie między radcą prawnym, a klientem. Sąd może jednak przyznać opłaty wyższe od wskazanych w ust. 1, jeżeli uzasadnia to rodzaj i stopień zawiłości sprawy oraz niezbędny nakład pracy radcy prawnego. Powyższe nie mogą być jednak wyższe niż sześciokrotne stawki minimalne.
Ponieważ w rozpatrywanej sprawie ustalona pomiędzy stroną skarżącą, a jej pełnomocnikiem kwota wynagrodzenia z tytułu zastępstwa prawnego wynosząca [...] zł mieściła się w maksymalnym wymiarze dopuszczonym w § 2 ust. 2 rozporządzenia należało ją uwzględnić w całości. Tym bardziej, że jej wysokość była - w ocenie tut. Sądu - odpowiednia do charakteru i stopnia zawiłości sprawy oraz wymaganego, przy pierwszej tego typu sprawie ze skargi Rady Miasta R. na rozstrzygnięcia nadzorcze, nakładu pracy.
Niezależnie od powyższego przy zasądzaniu zwrotu kosztów postępowania na rzecz strony skarżącej Sąd uwzględnił również - w oparciu o przepis art. 205 § 2 ustawy - poniesione w dniu rozprawy koszty przejazdu w kwocie 104 zł, których zwrot przysługuje stronie tylko raz, przy tej sprawie, która jako pierwsza podlegała rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2004 r.
Nie uznał natomiast za niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony koszty opłaty skarbowej uiszczonej w wysokości [...] zł na dokumencie stwierdzającym ustanowienie pełnomocnika. Ich poniesienie w sprawie nie było bowiem konieczne, albowiem strona skarżąca korzystała z odpowiedniego zwolnienia w tym zakresie przewidzianego w art. 8 pkt 3 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej ( Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 960 z późn. zm.).
Mając na uwadze wszystkie podniesione wyżej okoliczności Wojewódzki Sąd Administracyjny działając na podstawie wskazanych wyżej przepisów oraz art. 157
§ 2 i 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia.