Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Apollo po rozpoznaniu w dniu 14 sierpnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. L. na pismo Starosty B. z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu robót geologicznych postanawia: odrzucić zażalenie na postanowienie z dnia 22 sierpnia 2016 r.
W dniu 8 czerwca 2016 r. wpłynęła do tutejszego Sądu skarga na pismo Starosty B. z dnia [...] r., nr [...], wniesiona (podpisana) osobiście przez J.L. - również w imieniu "poszkodowanych i pokrzywdzonych" E.L. i J.L..
W aktach sądowych niniejszej sprawy znajdują się odpisy skróconych aktów zgonu E.L. (zmarła w dniu [...] r.) oraz J.L. (zmarł w dniu [...] r.).
W tym stanie rzeczy, postanowieniem z dnia 22 sierpnia 2016 r., tutejszy Sąd odrzucił przedmiotową skargę względem E.L. i J.L. z uwagi na to, że z chwilą śmierci, osoby te utraciły zdolność sądową. Skargę w tej sprawie odrzucono na podstawie art. 58 § 1 pkt 5 z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. w Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) - dalej w skrócie "P.p.s.a.". Na podstawie tego przepisu sąd odrzuca skargę jeżeli strona nie ma zdolności sądowej.
Postanowieniem z dnia 8 lutego 2017 r. ustanowiono dla skarżącego pełnomocnika procesowego z urzędu w osobie adwokata.
Okręgowa Rada Adwokacka w K. pełnomocnikiem procesowym z urzędu w tej sprawie ustanowiła adwokata R.S. (pismo z dnia [...] r.).
Adwokat z urzędu w dniu 6 kwietnia 2017 r. wniósł do Sądu pismo procesowe zatytułowane: "zażalenie na postanowienie z dnia 22 sierpnia 2016 r. w przedmiocie odrzucenia skargi z wnioskiem o przewrócenie terminu do jej złożenia" (pisownia oryginalna).
Wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie tutejszego Sądu z dnia 22 sierpnia 2016 r. został odrzucony postanowieniem z dnia 16 maja 2018 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Postanowieniem z dnia 22 sierpnia 2018 r. Sąd odrzucił skargę względem E.L. i J.L. - z uwagi na to, że w chwili wniesienia skargi w tej sprawie, osoby te już nie żyły - nie miały więc zdolności sądowej. Podstawą odrzucenia skargi względem tych osób był art. 58 § 1 pkt 5 P.p.s.a.
Od tego postanowienia przysługuje zatem środek odwoławczy w postaci skargi kasacyjnej (art. 173 § 1 P.p.s.a.). Tymczasem adwokat R.S., reprezentujący w sprawie skarżącego wniósł zażalenie.
Nie można przyjąć, że o przysługujących środkach zaskarżenia decyduje subiektywna wola, czy przekonanie strony - tym bardziej, jeżeli strona jest reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika procesowego. Katalog ten określa precyzyjnie ustawodawca, przyznając konkretny środek zaskarżenia od konkretnego typu rozstrzygnięcia. Mówiąc wprost, o tym, jaki środek zaskarżenia rozpoznaje Sąd, decyduje przepis prawa, a nie skarżący.
Jeżeli nawet przyjąć, że Sąd nie jest związany nazwą pisma procesowego, ale jego treścią, a więc pomimo błędnego oznaczenia ocenia pismo w świetle warunków, jakie musi spełniać środek zaskarżenia przewidziany przez ustawę w danej sytuacji. Nawet jednak w takiej sytuacji, wniesiony przez adwokata środek odwoławczy, określony jako zażalenie, nie spełnia warunków formalnych przewidzianych dla skargi kasacyjnej, ponieważ nie przytacza w sposób precyzyjny podstaw kasacyjnych (art. 176 § 1 pkt 2 w zw. z art. 174 P.p.s.a.). Nawet więc gdyby przyjąć, że wniesiony przez adwokata środek odwoławczy stanowi w istocie skargę kasacyjną (pomimo określenia tego środka, jako zażalenie), byłaby ona dotknięta nieusuwalnym brakiem formalnym, jakim jest nieprzytoczenie podstaw kasacyjnych.
Reasumując, stwierdzić należy, że złożony przez pełnomocnika strony środek odwoławczy w postaci zażalenia jest niedopuszczalny. Jeżeliby natomiast uznać, że jest to skarga kasacyjna, to byłaby ona obarczona nieusuwalnym brakiem formalnym.
Niedopuszczalny środek odwoławczy w postaci zażalenia podlega odrzuceniu na podstawie art. 197 § 2 w zw. z art. 178 P.p.s.a.
W tym stanie rzeczy, Sąd zażalenie odrzucił, jako niedopuszczalne.