Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Brandys - Kmiecik po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi "A" SA z siedzibą w K. na postanowienie Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy dokonania zmiany danych zawartych w zgłoszeniu celnym postanawia odrzucić skargę.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] r. nr [...] Dyrektor Izby Celnej w K. utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Celnego w K. z dnia [...] r. nr [...] odmawiające dokonania zmiany danych zawartych w zgłoszeniu celnym nr [...] z dnia [...] 2008 r.
Postanowienie zostało doręczone skarżącej dnia [...] 2010 r., co zostało potwierdzone m.in. pieczątką skarżącej (karta 51 akt administracyjnych).
Skarga została sporządzona dnia [...] 2010 r., a nadana pocztą na adres organu II instancji litem poleconym dnia [...] 2010 r., co wynika z daty stempla pocztowego, umieszczonego na kopercie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:
Postępowanie sądowoadministracyjne jest postępowaniem sformalizowanym i polega głównie na wymianie pism, stąd dbałość ustawodawcy zarówno w zakresie szczegółowego określenia elementów pism procesowych, jak i terminowości ich składania oraz określenia następstw niedochowania powyższych wymogów.
Pod ogólnym pojęciem przesłanek dopuszczalności zaskarżenia należy rozumieć wszystkie warunki wymagane przez przepisy prawne do skutecznego złożenia skargi do sądu administracyjnego, w tym wymogi dotyczące skargi rozumianej jako pismo procesowe. Jeżeli chodzi o wymogi formalne skargi dotyczące treści skargi, to należy zaznaczyć, że skarga, jako pierwsze pismo strony (skarżącego) w postępowaniu sądowym, powinna czynić zadość wymaganiom formalnym określonym w art. 46 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm., zwanej dalej: P.p.s.a.). Nadto, w świetle art. 47 § 1 P.p.s.a. do pisma strony należy dołączyć jego odpisy i odpisy załączników dla doręczenia ich stronom, a ponadto, jeżeli w sądzie nie złożono załączników w oryginale, po jednym odpisie każdego załącznika do akt sądowych.
Odnosząc się do kwestii terminowości przytoczyć przede wszystkim należy art. 53 § 1 P.p.s.a., zgodnie z którym skargę do sądu administracyjnego wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie.
W niniejszej sprawie skarżącej Spółce kwestionowane przez nią postanowienie zostało doręczone dnia [...] 2010 r. Tym samym 30 dniowy termin na wniesienie skargi należy liczyć od dnia [...] 2010 r. Upłynął on [...] 2010 r. ([...]).
Z posiadanych przez Sąd danych wynika, że list zawierający skargę wysłano [...] 2010 r., a zatem już po upływie ustawowego terminu. Przy tym dzień [...] 2010 r. był dniem powszednim, nie będącym sobotą czy dniem wolnym od pracy, a zatem nie zachodzi przesłanka do zastosowania art. 83 § 2 P.p.s.a., zgodnie z którym jeżeli ostatni dzień terminu przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy, za ostatni dzień terminu uważa się następny dzień po dniu lub dniach wolnych od pracy. Podkreślenia wymaga, że termin 30 dniowy stanowi termin ustawowy, nie będący terminem instrukcyjnym. Nie podlega on przedłużeniu. Stosownie do art. 84 P.p.s.a. Przewodniczący z urzędu lub na wniosek strony zgłoszony przed upływem terminu może przedłużyć jedynie termin sądowy. Nawet brak pouczenia strony o terminie i sposobie zaskarżenia decyzji ostatecznej nie przedłuża 30-dniowego ustawowego terminu do wniesienia skargi. Może on natomiast stanowić podstawę wniosku strony o przywrócenie terminu (postanowienie WSA z 14 października 2005 r., I SA/Wa 1625/04, LEX nr 215431).