Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie: Sędzia NSA Wiesław Kisiel po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. S. na uchwałę Rady Miasta z dnia [...], nr [...] w przedmiocie regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie gminy postanawia: oddalić wniosek o przyznanie prawa pomocy
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie postanowieniem z dnia 27 lutego 2007 r. oddalił wniosek J. S. o przyznanie prawa pomocy z powodu oczywistej bezzasadności skargi na uchwałę Rady Miasta z dnia [...], nr [...] w przedmiocie regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie gminy. W ocenie Sądu wniesiona w niniejszej sprawie skarga na uchwałę Rady Miasta jest oczywiście bezzasadna, ponieważ nie została poprzedzona wezwaniem tego organu do usunięcia naruszenia prawa w trybie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r., nr 142, poz. 1591 ze zm.) Skarga została zatem wniesiona bez wyczerpania wymaganego trybu postępowania i tym samym spełniona została przesłanka wynikająca z art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U., nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Na powyższe postanowienie zażalenie złożył J. S. wnosząc o jego uchylenie. Podniósł, że w jego ocenie Sąd winien zwolnić go od kosztów sądowych i ustanowić dla niego profesjonalnego pełnomocnika, bowiem w innych sprawach, w których jest stroną zostało mu przyznane prawo pomocy w takim zakresie.
Prawomocnym postanowieniem z dnia 11 września 2007 r., [...], Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie J. S. na powyższe postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 27 lutego 2007 r. sygn. akt III SA/Kr 1027/06. NSA stwierdził, że zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw. Zgodnie z art. 247 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi. O oczywistej bezzasadności skargi można mówić, gdy bez potrzeby głębszej analizy prawnej nie ulega najmniejszej wątpliwości, że nie może ona zostać uwzględniona. Chodzi więc o sytuację, w której obowiązujące prawo jasno i jednoznacznie wyklucza możliwość uwzględnienia żądania skarżącego. Zastosowanie powołanego przepisu jest dopuszczalne wówczas, gdy stan faktyczny i prawny danej sprawy nie budzi najmniejszych wątpliwości, co do braku szans na jej uwzględnienie.
W niniejszej sprawie J. S. wniósł skargę do sądu administracyjnego na uchwałę Rady Miasta z dnia [...], nr [...]. Skarga ta nie została jednak poprzedzona wezwaniem organu do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia skarżącego, przewidzianym w art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. W związku z tym skarga została wniesiona bez wyczerpania środków odwoławczych i z tego powodu jest niedopuszczalna.
NSA uznał ponadto za nieuzasadnione argumenty podnoszone przez stronę skarżącą w zażaleniu. Okoliczność przyznania stronie prawa pomocy w innych postępowaniach sądowych pozostaje bez wpływu na wynik postępowania o przyznanie prawa pomocy w niniejszej sprawie.
W dniu 28 listopada 2007 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wpłynął ponowny wniosek J. S. o przyznanie mu prawa pomocy poprzez całkowite zwolnienie strony od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata z urzędu. Wnioskowi temu nie towarzyszy żaden dowód wezwania Rady Miasta do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia skarżącego poprzez uchylenie bądź stosowną zmianę uchwały Rady Miasta z dnia [...], nr [...] w przedmiocie regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie gminy. Oznacza to, że nadal istnieją podstawy do oceniania skargi J. S. jako oczywiście bezzasadnej, niedopuszczalnej i podlegającej odrzuceniu. W konsekwencji należało oddalić wniosek J. S. z dnia 28 listopada 2007 r. o przyznanie mu prawa pomocy. Powody oddalenia tego nowego wniosku są identyczne z powodami, jakie zostały szczegółowo wskazane w uzasadnieniu postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 27 lutego 2007 r., III SA/Kr 1027/06, a następnie w uzasadnieniu prawomocnego postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 września 2007 r., [...].
Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w sentencji na podstawie art.247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U.nr 153, poz.1270, zm. : Dz.U. 2004, nr 162, poz.1692 oraz 2005, nr 94, poz.788 i nr 169, poz. 1417 i nr 250, poz. 2118 oraz 2006, nr 38, poz. 268 i nr 208, poz.1536 i nr 217, poz. 1590 oraz 2007, nr 120, poz. 818 oraz 2007, nr 121, poz.831, nr 221, poz. 1650).