Kraków, dnia 29 marca 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Janusz Kasprzycki po rozpoznaniu w dniu 29 marca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przyznanie wynagrodzenia w sprawie ze skargi G. P. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 13 czerwca 2014 r. nr [...] z dnia 13 czerwca 2014 r. nr [...] z dnia 13 czerwca 2014 r. nr [...] z dnia 13 czerwca 2014 r. nr [...] w przedmiocie zasiłków celowych z dnia 13 czerwca nr [...] w przedmiocie zasiłku okresowego p o s t a n a w i a przyznać od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na rzecz adwokata S. F. Kancelaria Adwokacka ul. [...] w K kwotę 450 zł (słownie: czterysta pięćdziesiąt złotych) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, podwyższoną o stawkę podatku od towarów i usług obowiązującą dla tego rodzaju czynności w dniu orzekania.
Ustanowiony pełnomocnikiem z urzędu dla skarżącego G. P. adwokat S. F. wniósł pismem z dnia 1 marca 2016 r. o przyznanie mu kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu w związku ze sporządzeniem, wniesieniem skargi kasacyjnej i udziałem w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, oświadczając, że koszty ty nie zostały pokryte w całości, ani w części. Na rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym złożył też spis kosztów przejazdu z Krakowa do Warszawy, wyliczając je na kwotę 499,50 zł.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Wniosek pełnomocnika podlega rozpoznaniu zgodnie z przepisem art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej P. p.s.a.) w zw. z § 18 ust. 1 pkt 2 lit. a i 19 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. z 2013 r., poz. 461 ze zm.), który znajduje zastosowanie zgodnie z § 22 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. z 2015 r., poz. 1801). Stanowi ten paragraf, że do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe do czasu zakończenia postępowania w danej instancji.
Zgodnie z uprzednio zacytowanymi przepisami wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Natomiast według ww. rozporządzenia z 28 września 2002 r. koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują opłatę w wysokości nie wyższej niż 150% stawek minimalnych, o których mowa w rozdziałach 3-5 oraz niezbędne, udokumentowane wydatki adwokata.
Stawki minimalne wynoszą w postępowaniu przed sądami administracyjnymi - w drugiej instancji za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej oraz udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym - 75% stawki minimalnej określonej w pkt 1, a jeżeli w drugiej instancji nie prowadził sprawy ten sam adwokat - 100% tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł.
Zarówno w pierwszej instancji jak i drugiej brał udział ten sam pełnomocnik - adwokat S. F., stąd punktem odniesienia jest stawka 75 %.
Rozstrzygając o wysokości wynagrodzenia temu pełnomocnikowi Sąd miał na uwadze, że w niniejszej sprawie o sygn. akt III SA/Kr 1097/14 było prowadzonych pięć spraw połączonych do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia, co nie pozbawia połączonych spraw ich odrębności oraz nie zmienia faktu, że łącznie rozpoznawane i rozstrzygane sprawy są nadal samodzielnymi sprawami (por. H. Knysiak - Molczyk komentarz do art. 111 Lex Polonica oraz wyrok NSA z dnia 1 kwietnia 2010 r. II OSK 2060/09 a także postanowienie NSA z dnia 10 czerwca 2008 r. II FZ 231/08).
Oznacza to, że w każdej z tych spraw należne jest wynagrodzenie dla pełnomocnika, które w sumie wyniosłoby kwotę 900 zł.
Niemniej, Sąd kierując się treścią art. 250 § 2 P.p.s.a, który stanowi, że w uzasadnionych przypadkach, sąd może obniżyć wynagrodzenie, o którym mowa w § 1 postanowił obniżyć wynagrodzenie do kwoty 450 zł.
Uzasadniony przypadek wyraża się w stopniu trudności zawisłej pod sygnaturą III SA/Kr 1097/14 sprawy oraz charakter czynności podjętych przez profesjonalnego pełnomocnika. W sprawie połączono do wspólnego rozpoznania pięć, stosunkowo niekomplikowanych prawnie, pozostających ze sobą w związku spraw a pełnomocnik, który brał udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, swój wywód na rozprawie oparł na twierdzeniach skargi kasacyjnej.
Przyznaną mu kwotę należy uznać za w pełni rekompensującą poniesiony przez niego nakład pracy, stąd orzeczono na podstawie art. 250 § 2 P.p.s.a.
Sąd nie przyznał pełnomocnikowi zwrotu kosztów związanych z przejazdem samochodem na rozprawę przed Naczelnym Sądem Administracyjnym ze względu na to, że nie zostały w żaden sposób udokumentowane. Przepis natomiast art. 250 § 1 P.p.s.a wymaga by wydatki były niezbędne i udokumentowane. W niniejszej sprawie ograniczono się jedynie do oświadczenia.