Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Monika Rudzka po rozpoznaniu w dniu 25 lipca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku D. S. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego w sprawie ze skargi D. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 13 lipca 2011 r. nr: [...] w przedmiocie zasiłku celowego p o s t a n a w i a I) umorzyć postępowanie w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych; II) ustanowić dla strony skarżącej radcę prawnego, którego wyznaczy Rada Okręgowej Izby Radców Prawnych
W dniu 11 lipca 2012 roku do tut. sądu wpłynął wniosek D. S. o przyznanie prawa pomocy obejmującego zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego z urzędu celem wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 17 maja 2012 roku oddalającego skargę D. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 13 lipca 2011 r. nr: [...] w przedmiocie zasiłku celowego.
Z oświadczenia zawartego we wniosku wynika, że skarżąca prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe. Jej miesięczny dochód wynosi 518 zł netto (brutto 560 zł) i stanowi go renta z ZUS. W skład majątku wnioskodawczyni wchodzi mieszkanie w bloku o powierzchni 19,90 m². Wnioskodawczyni nie dysponuje zasobami pieniężnymi, ani przedmiotami wartościowymi. Uzasadniając swój wniosek skarżąca podniosła, iż nie może ponieść kosztów pomocy prawnej celem odwołania się do NSA.
Mając na uwadze powyższe zważono, co następuje:
Odnośnie wniosku skarżącej o zwolnienie od kosztów sądowych należy wyjaśnić, że zgodnie z treścią art. 239 pkt 1 lit "a" ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej: p.p.s.a.) nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych strona skarżąca działanie lub bezczynność organu w sprawach z zakresu pomocy i opieki społecznej.
Z brzmienia tego przepisu wynika jednoznacznie, że strona skarżąca działanie lub bezczynność organu administracji w sprawach z zakresu szeroko rozumianej pomocy społecznej - a do takiej kategorii spraw należy kwalifikować sprawy dotyczące zasiłku celowego - nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych z mocy samego prawa. Zwolnienie od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych, dokonane na mocy niniejszego przepisu, oznacza całkowite zwolnienie z obowiązku wnoszenia zarówno opłat sądowych, jak i ponoszenia wydatków.
W związku z tym, że w przedmiotowej sprawie skarżąca korzysta z ustawowego zwolnienia od kosztów sądowych, jej wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych jest bezprzedmiotowy. Z tych względów, działając na zasadzie art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a., umorzono postępowanie w przedmiocie zwolnienia od kosztów sądowych, uznając je za bezprzedmiotowe.
We wniosku o przyznanie prawa pomocy D. S. domaga się również ustanowienia na jej rzecz radcy prawnego z urzędu. Zgodnie z art. 262 p.p.s.a. przepisy o przyznaniu prawa pomocy w zakresie dotyczącym zastępstwa prawnego na zasadach prawa pomocy mają odpowiednie zastosowanie dla stron korzystających z ustawowego zwolnienia z obowiązku uiszczenia kosztów sądowych.
Stosownie do art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, zaś w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Trzeba przede wszystkim podkreślić, że udzielenie stronie prawa pomocy w postępowaniu przed sądem administracyjnym jest formą jej dofinansowania z budżetu państwa i przez to powinno się sprowadzać do przypadków, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym jest rzeczywiście, obiektywnie niemożliwe.
Zdaniem orzekającego sytuacja materialna skarżącej nie pozwala na poniesienie przez nią kosztów zastępstwa procesowego z wyboru. Jedynym źródłem dochodu wnioskodawczyni jest renta z ZUS w wysokości 518 zł. Posiadane środki finansowe z trudem wystarczają na pokrycie podstawowych potrzeb życiowych skarżącej, nie ma ona zatem możliwości, aby poczynić z nich jakiekolwiek oszczędności. Wnioskodawczyni nie dysponuje żadnymi zasobami pieniężnymi, ani przedmiotami wartościowymi, które mogłaby spieniężyć. Biorąc pod uwagę wskazane wyżej okoliczności orzeczono jak w pkt II sentencji na podstawie art. 245 § 1 i § 3, art. 246 § 1 pkt 2 w zw. z art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270).