Starszy Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Monika Rudzka po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata W. H. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi G. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 10 lipca 2013 r. Nr: [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w formie posiłku p o s t a n a w i a przyznać na rzecz adwokata W. H. wykonującego zawód w Kancelarii Prawnej [...], [...] K, od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie kwotę 147,60 zł (słownie: sto czterdzieści siedem złotych, sześćdziesiąt groszy) zawierającą podatek od towarów i usług w wysokości 27,60 zł (słownie: dwadzieścia siedem złotych, sześćdziesiąt groszy), stanowiącą wynagrodzenie z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Postanowieniem Referendarza Sądowego z dnia 30 kwietnia 2014 roku przyznane zostało skarżącej G. K. prawo pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie adwokata z urzędu. Na tej podstawie Dziekan ORA zarządzeniem z dnia 11 czerwca 2014 roku wyznaczył dla skarżącej pełnomocnika w osobie adwokata W. H.
Wyznaczony pełnomocnik reprezentował skarżącą w postępowaniu przed Sądem I instancji. Wyrokiem z dnia 21 października 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie skargę G. K. oddalił oraz przyznał na rzecz adwokata W. H. kwotę 240 zł tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu podwyższoną o stawkę podatku od towarów i usług.
W dniu 8 stycznia 2015 roku do tut. Sądu wpłynęła skarga kasacyjna od wyroku WSA w Krakowie z dnia 21 października 2014 roku sporządzona w dniu 2 stycznia 2015 roku przez adwokata W. H. W skardze zawarty został wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej w kwocie 270 zł podwyższonej o stawkę podatku od towarów i usług obowiązującą w dniu orzekania wraz z oświadczeniem, że koszty te nie zostały zapłacone w całości lub w części.
Wniosek wyznaczonego pełnomocnika o przyznanie wynagrodzenia z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej w postępowaniu kasacyjnym - tym razem w kwocie 120 zł - został ponowiony w piśmie z dnia 10 października 2016 roku.
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 12 października 2016 roku sygn. akt I OSK 485/15 skargę kasacyjną oddalił. Rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącej z urzędu zostało przekazane do rozpoznania przez Sąd I instancji.
Zgodnie z art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej: p.p.s.a.) wyznaczony adwokat otrzymuje wynagrodzenie według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Od dnia 2 listopada 2016 roku szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2016 r., poz. 1714).
Stosownie do treści § 21 ust. 1 pkt 2 lit "b" w/w rozporządzenia opłata w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w drugiej instancji za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej wynosi 50 % opłaty określonej w pkt 1, która w niniejszej sprawie wynosi 240 zł (zgodnie z § 21 ust. 1 pkt 1 lit "c"). Zatem za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej opłata wynosi 120 zł (240 zł x 50% = 120 zł).
Opłata ta została podwyższona o stawkę podatku od towarów i usług w kwocie 27,60 zł (120 zł x 23% = 27,60 zł) w myśl § 4 ust. 3 powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości. Stawka podatku od towarów i usług została przyjęta na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.).
W tym stanie rzeczy, działając na podstawie art. 250 § 1 w zw. z art. 258 § 1 i § 2 pkt 8 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.