Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Krystyna Kutzner po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 17 stycznia 2011 r. sprawy ze skargi K. O. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia 3 sierpnia 2010 r. nr [...] postanawia: 1. umorzyć postępowanie sądowe w części obejmującej żądanie zwolnienia od kosztów sądowych; 2. ustanowić dla skarżącej adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka.
Skarżąca pismem z dnia 9 września 2010 r. wniosła o przyznanie jej adwokata z urzędu. Zarządzeniem z dnia 20 października 2010 r. przesłano skarżącej urzędowy formularz "PPF", celem jego wypełnienia w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania.
Wobec nie wykonania powyższego zarządzenia, zarządzeniem z dnia 3 grudnia 2010 r. referendarz sądowy pozostawił wniosek o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania.
Skarżąca w dniu 16 grudnia 2010 r. złożył sprzeciw, do którego dołączyła wniosek o przygnanie prawa pomocy sporządzony na wymaganym formularzu "PPF". We wniosku skarżąca domagała się przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych, oraz ustanowienia adwokata.
Przedstawiając swoją sytuację rodzinną skarżąca podała, iż mieszka wraz z córką, byłym mężem oraz dwoma synami w mieszkaniu o powierzchni 38,19 m2. Podkreśliła, że wraz z córką prowadzi oddzielne gospodarstwo domowe. Skarżąca nie posiada nieruchomość, zasobów pieniężnych ani przedmiotów wartościowych.
Miesięczne dochody gospodarstwa domowego skarżącej to zasiłek stały z MOPS w wysokości 250 zł oraz zasiłek okresowy w wysokości 127 zł.
Skarżąca nie podała kosztów utrzymania swojego gospodarstwa domowego.
Mając na uwadze powyższe, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Z uwagi na fakt, iż niniejsza sprawa dotyczy choroby zawodowej oznacza to, że skarżąca z mocy prawa jest zwolniona od kosztów sądowych na podstawie art. 239 pkt. 1 lit. c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002, Nr 153, poz. 1270) zwanej dalej p.p.s.a., w związku z art. 241 tej ustawy. Skoro skarżąca jest z mocy prawa zwolniona od konieczności ponoszenia kosztów sądowych, to jej wniosek w tym zakresie jest bezprzedmiotowy. Z tego względów na zasadzie art. 161 §1 pkt. 3 p.p.s.a. Sąd orzekł jak w punkcie pierwszym postanowienia.
Odnośnie wniosku skarżącej o ustanowienie dla niej adwokata, wniosek ten -zdaniem Sądu - zasługuje na uwzględnienie.
Artykuł 245 § 1 p.p.s.a. stanowi, że prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Zgodnie z paragrafem 3 ww. przepisu prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.
Zgodnie z artykułem 246 § 1 pkt 2 przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Wobec faktu, iż skarżąca nie posiada oszczędności, ani przedmiotów wartościowych, ponadto utrzymuje się z zasiłków z opieki społecznej w łącznej wysokości 377 zł, Sąd uznał, iż może być ona uznana za osobę zasługująca na przyznanie prawa pomocy w całym wnioskowanym przez nią zakresie. Skarżąca nie przedstawiła co prawda kosztów utrzymania swoich i córki, jednakże z doświadczenia życiowego wynika, iż kwota 377 zł, nawet wobec ewentualnych bardzo niskich kosztów utrzymania jest sumą znikomą.
Zdaniem Sądu wyjaśnienia skarżącej zasługują na wiarę tworząc obraz jej trudnej sytuacji majątkowej i rodzinnej.
Biorąc po uwagę całokształt okoliczności sprawy skarżąca wykazał spełnienie przesłanek do ustanowienia adwokata z urzędu, dlatego Sąd działając na podstawie art. 246 § 1 pkt. 2 w zw. z art. 245 § 3 p.p.s.a. postanowił jak w sentencji.