Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym : Przewodniczący : Sędzia WSA Elżbieta Kremer po rozpoznaniu w dniu 09 października 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku W. P. o wstrzymanie wykonania decyzji Wojewody z dnia 11 lipca 2012r. znak [...] w sprawie ze skargi W. P. na decyzję Wojewody z dnia 11 lipca 2012r. znak [...] w przedmiocie wymeldowania p o s t a n a w i a odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
W. P. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na decyzję Wojewody z dnia 11 lipca 2012r. znak [...] utrzymującą w mocy decyzję Burmistrza Miasta z dnia [...] 2012r. znak [...] o wymeldowaniu z miejsca pobytu stałego W. P. z lokalu mieszkalnego położonego w B przy ul. F.
W skardze W. P. zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Nie przedstawił uzasadnienia wniosku, ograniczając się do zarzutów naruszenia przepisów postępowania i przepisów prawa materialnego ściśle wobec zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W myśl art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r., poz. 270) sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Z konstrukcji ww. normy prawnej wynika, że na skarżącym spoczywa ciężar wykazania przesłanek zawartych w cytowanym przepisie, zaś sąd może wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu jeżeli jest spełniona ustawowa przesłanka określona jako potencjalna możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdy akt lub czynność zostanie wykonana. Powołany przepis ma charakter uznaniowy (sąd może) i stanowi wyjątek od zasady, w myśl której wniesienie skargi do sądu nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Podkreślenia wymaga przy tym, że to na stronie ciąży obowiązek uprawdopodobnienia przesłanek z art. 61 § 3 p.p.s.a.
W. P. nie wskazał na żadną z okoliczności mających uprawdopodobnić, iż decyzja o wymeldowaniu oznacza w jego przypadku niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Niemniej argument tego rodzaju nie jest decydujący dla odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w niniejszej sprawie. Wypada zauważyć, że celem decyzji o wymeldowaniu jest doprowadzenie do zgodności faktycznego miejsca pobytu osoby z miejscem rejestracji, ma więc ona charakter ewidencyjny i służy jedynie aktualizacji i doprowadzenia do zgodności pomiędzy miejscem zamieszkania a miejscem zameldowania. Decyzja ta nie powoduje powstania ani utraty jakichkolwiek praw, tym samym nie może spowodować negatywnych skutków powołanych we wniosku o wstrzymanie jej wykonania. Nie powoduje, że skarżący nie może przebywać w lokalu, z którego został wymeldowany. Potwierdza jedynie, że stałe miejsce pobytu osoby, niezależnie od przyczyn zmiany tego miejsca, jest inne niż dotychczas.
Należy bowiem wskazać, że zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993 ze zm.) zameldowanie jest wyłącznie aktem rejestracji danych o miejscu pobytu oznaczonej osoby. W uzasadnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 27 maja 2002 r. (sygn. akt K 20/01, OTK - A 2002/3/34) podkreślono, że zameldowanie jest jedynie formą realizacji obowiązku meldunkowego przez zgłoszenie wymaganych danych właściwemu organowi. Powoduje to, że organ meldunkowy nie rejestruje uprawnień do lokalu osób występujących o zameldowanie, lecz gromadzi informacje w zakresie danych o miejscu pobytu, a więc bada również wymeldowanie (por. art. 15 ust. 1 cyt. ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych) jest wyłącznie aktem rejestracji danych dotyczących pobytu określonej osoby, o ustaniu jej pobytu w dotychczasowym miejscu (tj. o jego opuszczeniu).
Zatem decyzja o wymeldowaniu nie może powodować niebezpieczeństwa powstania znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków, w rozumieniu przepisu art. 61 § 3 p.p.s.a. (por. postanowienie NSA z 5 czerwca 2008r. sygn. akt II OZ 584/08, Lex nr 493610).
Z tego względu Sąd na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a. odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.