Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Grzegorz Karcz po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku D. N. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego lub adwokata w sprawie ze skargi D. N. na postanowienie Wojewody z dnia 31 lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania postanawia: I. zwolnić skarżącą od kosztów sądowych, II. ustanowić dla skarżącej adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka.
Skarżąca w złożonym na urzędowym formularzu "PPF" wniosku o przyznanie prawa pomocy domagała się zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia radcy prawnego lub adwokata.
Objaśniając swoją sytuację rodzinną podała, że pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z dwójką małoletnich dzieci.
Określając swój majątek uwidoczniła, że jest najemczynią 70 metrowego mieszkania w TBS. Nie posiada zasobów pieniężnych ani przedmiotów wartościowych.
Na dochody gospodarstwa domowego skarżącej składa się 650 zł otrzymywanej przez nią renty socjalnej oraz 380 zł zasiłku rodzinnego na dzieci.
W oparciu o przedstawione przez organ wraz ze skargą akta administracyjne okolicznościami znanymi z urzędu pozostaje, iż skarżąca boryka się z problemami zdrowotnymi (k. vide: kopia wyników badań z 19.12.2009 r., kopia zaświadczenia o stanie zdrowia, kopia orzeczenia lekarza orzecznika ZUS, kopia kart informacyjnych leczenia szpitalnego, kopia zaświadczenia lekarskiego).
Mając na uwadze powyższe zważyć należało co następuje:
Stosownie do do art. 252 ppsa w związku z art. 246 §1 pkt. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej "ppsa", osoba fizyczna może domagać się przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym o ile wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Ze złożonego przez skarżącego oświadczenia (art. 252 ppsa) wynika, że skarżąca jest osobą niezamożną w potocznym tego słowa znaczeniu. Tak bowiem należy postrzegać matkę z dwójką dzieci, utrzymującą się z niskiej renty socjalnej i zasiłku rodzinnego, bez jakiegokolwiek majątku, z problemami zdrowotnymi. Z zasad doświadczenia życiowego wynika, że przy obecnym poziomie cen oraz usług środki jakie skarżąca ma do dyspozycji wystarczają na skromną egzystencję. W takiej sytuacji konieczność wygospodarowania środków na koszty sądowe i opłacenie pełnomocnika z wyboru jest problematyczne i uzasadnia twierdzenie, że skarżąca nie jest w stanie ponieść tych kosztów. Jednocześnie, nie zachodzi obawa nadużycia przez stronę publicznego prawa podmiotowego do pomocy profesjonalnego pełnomocnika procesowego opłacanego prze Skarb Państwa już na etapie postępowania przed sądem administracyjnym w pierwszej instancji. Nie można bowiem tracić z pola widzenia ani stanu zdrowia skarżącej ani tego że opiekuje się dwojgiem małoletnich dzieci , które to okoliczności w sposób oczywisty ograniczają jej aktywność. Biorąc to wszystko pod uwagę udzielono więc skarżącej zgodnie z wnioskiem pomocy o którym to prawie traktują przepisy oddziału 2 rozdziału III działu V ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekając jak w sentencji na podstawie art. 246 §1 pkt. 1 ppsa w związku z art. 245 §2 ppsa.