Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Grzegorz Karcz po rozpoznaniu w dniu 16 kwietnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku E. D. o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi E. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 6 listopada 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego postanawia: I. umorzyć postępowanie w części obejmującej żądanie zwolnienia od kosztów sądowych, II. przyznać skarżącej prawo pomocy w zakresie częściowym ustanawiając dla niej adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka.
Skarżąca w złożonym na urzędowym formularzu "PPF" wniosku o przyznanie prawa pomocy domagała się zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata.
Objaśniając swoją sytuację rodzinną podała, że pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z synem. Określając miesięczne dochody swego gospodarstwa domowego podała, że ona sama otrzymuje łącznie 678 zł (524+154) a syn 526 zł.
W aktach sprawy znajdują się dołączone wcześniej przez skarżącą kopie zaświadczeń lekarskich z których wynika, że skarżąca i jej syn pozostają w leczeniu (k. 148). Ponieważ niniejsza sprawa nie jest jedną jaką skarżąca poddała kognicji tutejszego sądu więc w oparciu o pomocnicze akta administracyjne dołączone do sprawy o sygn. III SA/Kr 218/10 i informacje jakie skarżąca przekazała przy swoim wniosku o prawo pomocy w sprawie zapisanej do sygn. akt. III SA/Kr 870/09 okolicznościami znanymi z urzędu pozostaje, że syn skarżącej legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. Posiada nadający się do remontu dom w którym mieszka. Dom pozbawiony jest podstawowych wygód, brak w nim kanalizacji. Skarżąca ponosi wydatki na prąd. Średnio jest to ok. 65 zł miesięcznie. Miewała jednak problemy z terminowym regulowaniem tych należności. Skarżąca ponosi wydatki na leki w różnych kwotach. Jak powiada w okresie ostatnich trzech lat wydała ponad 3 tyś. złotych. Ubiega się choć z różnym skutkiem o różna formy wsparcia ze środków pomocy społecznej.
Mając na uwadze powyższe zważyć należało co następuje:
Zgodnie z art. 239 pkt 1 lit. a) ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, obowiązek uiszczenia kosztów sądowych nie ciąży na stronie skarżącej działanie lub bezczynność organu w sprawach z zakresu pomocy i opieki społecznej. Przedmiotem skargi w niniejszym postępowaniu jest odmowa przyznania przez organy świadczenia pielęgnacyjnego. W postępowaniu sądowoadministracyjnym przedmiot skargi opatrzono symbolem "6329" (vide: zarządzenia z 16.12.2009 r. k. 1) opisywanym przez załącznik nr 1 do zarządzenia Prezesa NSA z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie ustalenia zasad biurowości w sądach administracyjnych jako sprawa z zakresu pomocy społecznej. W konsekwencji uznania, że skarżąca korzysta z ustawowego zwolnienia od kosztów sądowych - co oznacza całkowite zwolnienie skarżącej z obowiązku wnoszenia zarówno opłat sądowych jak i ponoszenia wydatków - jej wniosek w tym zakresie należało uznać za bezprzedmiotowy a w związku z tym postanowiono jak w sentencji działając na zasadzie art. 161 §1 pkt. 3 ppsa w związku z art. 258 §1 i §2 pkt. 7 ppsa.
Bezprzedmiotowość wniosku o zwolnienie od kosztów pozostaje bez wpływu na drugie z żądań skarżącej a mianowicie ustanowienia adwokata. Zgodnie z aktualnymi poglądami doktryny sąd nie jest bowiem związany żądaniem strony zawartym we wniosku o przyznanie pomocy byleby tylko nie wyszedł ponad żądanie strony (por. komentarz J.P Tarno do art. 246 w : Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2004). W sytuacji więc gdy strona domaga się przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym, sąd może przyznać jej to prawo w zakresie częściowym obejmującym tylko ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika (art. 245 §3 in fine ppsa). Oczywiście pod warunkiem, złożenia oświadczenia, którym strona wykaże, że nie jest wstanie ponieść opłat za jego czynności w postępowaniu przed sądami administracyjnymi bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 §1 pkt. 2 ppsa). Oświadczenie to zgodnie z wolą ustawodawcy ma być "dokładne" przy czym owa "dokładność" stopniowana jest przeświadczeniem czy to sądu czy też referendarza, że strona okoliczności te wykazała to znaczy przedstawiła je w sposób przekonywujący.
Skarżąca złożyła wymagane oświadczenie, które uzupełnione informacjami znanymi na zasadzie notorii urzędowej jest wystarczające do oceny możliwości płatniczych strony. Te nie rysują się szczególnie. Skarżąca nie należy do osób zamożnych. Tak bowiem wypada należy postrzegać osoby dysponujące niewielkim majątkiem i znikomym dochodem, zmuszone ubiegać się o wsparcie w ramach pomocy społecznej. Z zasad doświadczenia życiowego wynika, że niewielkie środki jakie skarżąca ma do dyspozycji wystarczają na opędzenie najpilniejszych potrzeb życia codziennego. Nie można też tracić z pola widzenia problemów zdrowotnych syna.
Uwzględniając to wszystko, udzielono skarżącej pomocy o którym to prawie traktują przepisy oddziału 2 rozdziału III działu V ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ustanawiając na jej rzecz adwokata, którego wyznaczy właściwy organ samorządu zawodowego. Konieczność wygospodarowania przez skarżącą środków na koszty kwalifikowanego pełnomocnika przekracza bowiem aktualnie jej możliwości i grozi zachwianiem sytuacji materialnej oraz bytowej strony w taki sposób że nie będzie w stanie zapewnić sobie minimum warunków socjalnych.
Z przytoczonych względów orzeczono jak w punkcie drugim sentencji na podstawie art. 246 §1 pkt. 2 ppsa w związku z art. 245 §3 ppsa.