Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Hanna Knysiak-Sudyka po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 15 maja 2018 r. wniosku [...] Sp. z o.o. w Z. w sprawie ze skargi [...] Sp. z o.o. w Z. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia 9 sierpnia 2017 r. znak [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej za urządzanie gier na automatach poza kasynem gry postanawia: odmówić przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi.
Zarządzeniem z dnia 14 grudnia 2017 r. pełnomocnik skarżącej adw. A. D. została wezwana o wykazanie, że N. C., która udzieliła pełnomocnictwa jest osobą tożsamą z N. P. widniejącą w KRS jako członek zarządu, pod rygorem odrzucenia skargi, w terminie 7 dni od otrzymania niniejszego wezwania.
Zarządzenie to zostało prawidłowo doręczone pełnomocnikowi skarżącej w dniu 2 stycznia 2018 r.
Termin do uzupełnienia braków formalnych skargi upłynął bezskutecznie w dniu 9 stycznia 2018 r.
W dniu 9 stycznia 2018 r. pełnomocnik wniosła o przedłużenie terminu do uzupełnienia braków o 7 dni.
Pismem z dnia 24 stycznia 2018 r. pełnomocnik wskazał, iż N. C. jest tożsama z N. P. widniejąca w KRS jako członek zarządu.
Postanowieniem z dnia 12 lutego 2018 r. Sąd odmówił przedłużenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi oraz odrzucił skargę.
W dniu 2 kwietnia 2018 r. do Sądu wpłynęło zażalenie na powyższe postanowienie z dnia 12 lutego 2018 r. wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi. Pełnomocnik skarżącej podniosła, że wniosek o przywrócenie terminu motywuje tym, że nie miała kontaktu z klientem, który przebywał w wyznaczonym terminie za granicą. W pierwszym możliwym terminie, kiedy była możliwość kontaktu, braki formalne zostały uzupełnione.
Mając na uwadze powyższe, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.; powoływanej dalej jako "p.p.s.a.")., sąd może na wniosek przywrócić termin, jeżeli strona bez własnej winy nie dokonała czynności w postępowaniu sądowym. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu 7 dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 p.p.s.a.), przy czym równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 4 p.p.s.a.).
W orzecznictwie i w literaturze prawniczej przyjmuje się, iż brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, biorąc pod uwagę obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy. Przywrócenie terminu ma charakter wyjątkowy i nie jest możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Zatem, przy uwzględnieniu wymogów przewidzianych w art. 87 § 1 p.p.s.a., przywrócenie terminu może mieć miejsce jedynie wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku oraz gdy strona w sposób przekonujący zaprezentowaną argumentacją uprawdopodobni brak swojej winy (por.: postanowienie NSA z dnia 16 września 2011 r., sygn. akt II OZ 882/11; postanowienie NSA z dnia 26 października 2009 r., sygn. akt I OZ 996/09; postanowienie NSA z dnia 23 października 2009 r., sygn. akt I OZ 989/09; postanowienie NSA z dnia 23 lipca 2007 r., sygn. akt I OZ 738/09).