Kraków, dnia 21 marca 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Janusz Kasprzycki po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Wójta Gminy S na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 26 listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego postanawia odrzucić skargę.
Decyzją z dnia 26 listopada 2012 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze uchyliło decyzję Wójta Gminy S z dnia [...] 2012 r. nr [...] o odmowie przyznania B. S. świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad ciotką A. S. i orzekło o przyznaniu świadczenia pielęgnacyjnego od dnia 7 września 2012 r. w wysokości 520 zł na czas nieokreślony.
Na powyższą decyzję skargę złożył Wójt Gminy w S wskazując, że jego decyzja z dnia [...] 2012 r. jest prawidłowa, zaś uchylenie jej przez SKO było nieuzasadnione.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Na podstawie art. 32 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r.Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity, Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., zwanej dalej P.p.s.a.) - w postępowaniu w sprawie sądowoadministracyjnej stronami są skarżący oraz organ, którego działanie lub bezczynność jest przedmiotem skargi, zaś krąg podmiotów uprawnionych do wniesienia skargi określa art. 50 P.p.s.a.
W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy trafnie wskazuje, że orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego i Sądu Najwyższego w zasadzie jednolicie wyklucza możliwość złożenia skargi przez organ administracyjny orzekający w I instancji. Tytułem przykładu wskazać można: postanowienie NSA z 20 grudnia 2006r., sygn. akt I OSK 1919/06, postanowienie NSA z 16 lutego 2010 r., sygn. akt
I OSK 181/10, uchwałę SN z dnia 22 października 1984r., sygn. akt III AZP 5/84.
Dopuszczenie do złożenia skargi przez organ I instancji doprowadziłoby do sytuacji, w której stronami postępowania sądowego byłyby dwa organy administracji publicznej orzekające w sprawie w dwóch instancjach. Spór między nimi sprowadzałby się do różnego stanowiska co do prawidłowości podjętej w konkretnej sprawie decyzji. Jak zauważył Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 15 października 1990r., sygn. akt SA/Wr 990/90,"w ustawowej roli organu orzekającego nie ma miejsca na jego własny interes prawny lub obowiązek także wówczas, gdy w rzeczywistości decyzja jednak dotyka bezpośrednio lub pośrednio jego praw lub obowiązków. Taka pozycja organu wyłącza możliwość równoczesnego występowania w charakterze strony kierującej się własnym interesem i zabiegającej o uzyskanie korzystnej dla siebie decyzji. Ponadto przyznanie organowi orzekającemu statusu strony uprawnionej do złożenia odwołania od własnej decyzji czy złożenia skargi godziłoby w elementarne zasady i wartości obowiązujące w tym postępowaniu, skoro organ administracji publicznej stawałby się >>sędzią we własnej sprawie<<".
W okolicznościach przedmiotowej sprawy skargę na decyzję organu odwoławczego wywiódł organ I instancji, którego decyzja została zaskarżonym rozstrzygnięciem SKO uchylona.
Wskazać w związku z tym należy, iż organ administracji publicznej nie może w tym samym postępowaniu, w tej samej sprawie występować w dwóch różnych rolach, raz jako podmiot administrujący, a następnie wnoszący skargę do sądu.
Podstawą kompetencji nadzorczych jest kontrola i możliwość korygowania działań podmiotów nadzorowanych, analogiczne uprawnienia wynikają z przepisów regulujących postępowanie odwoławcze. Żadne z przepisów obowiązującego prawa nie dają organom administracji państwowej I instancji prawa odwoływania się (wnoszenia skargi) od decyzji organów drugiej instancji wydawanych w postępowaniu odwoławczym, bądź w trybie nadzoru na podstawie Kodeksu postępowania administracyjnego, gdyż istotą postępowania administracyjnego i postępowania sądowoadministracyjnego nie są spory pomiędzy organami, ale kształtowanie stosunków administracyjnoprawych stron.
Mając powyższe na względzie, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uznał skargę za niedopuszczalną i na podstawie art. 58 § 1 pkt6 w związku z art.
58 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity, Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), orzekł jak w sentencji.