Starszy Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Grzegorz Karcz po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Z. K. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego w sprawie ze skargi Z. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 22 sierpnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego postanawia: I. umorzyć postępowanie w części obejmującej żądanie zwolnienia od kosztów sądowych, II. przyznać skarżącemu prawo pomocy w zakresie częściowym i ustanowić dla niego radcę prawnego, którego wyznaczy Rada Okręgowej Izby Radców Prawnych.
Skarżący w złożonym na urzędowym formularzu "PPF" wniosku o przyznanie prawa pomocy zaznaczył, że domaga się zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia radcy prawnego.
Objaśniając swoją sytuację rodzinną zakreślił rubrykę 6.
Opisując swój majątek poczynił w rubryce mieszkanie adnotację o treści "20 m2 pogorzelisko, uległo spaleniu w dn. 03-12-2016 r. ruina, spaliła się resztka dorobku życia", w rubryce zaś inne nieruchomości wpisał "od 6-04-1992 r. trwa postepowanie I Ns o wydanie mi ok. 500 m2 parceli pod obecnym pogorzeliskiem. Aktualna sygn. akt [...] o dział 2400 m2 na 4rech spadkobierców".
W rubryce dochody wpisał zasiłek stały w wysokości 481 zł oraz zasiłek pielęgnacyjny w wysokości 153 zł.
Uzasadniając swoje starania nakreślił swoją sytuacją życiową. Wymieniając zobowiązania i stałe wydatki napisał, że jest zadłużony na kwotę 38.400 zł a wraz z odsetkami na 41.800 zł na rok 2018 r. Nadmienił, iż na lekarstwa wydaje obecnie ponad 220 zł.
W oparciu o przesłane wraz ze skargą akta administracyjne okolicznościami znanymi z urzędu pozostaje, że skarżący prowadzi jednoosobowe gospodarstwo. Zajmuje pokój w [...] tj. w [...] Centrum [...]. Korzysta ze wsparcia oferowanego przez ośrodek pomocy społecznej (k. 3 i nast. akt admin.)
Mając na uwadze powyższe zważyć należało co następuje:
Zgodnie z art. 239 §1 pkt 1 lit. a) ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, obowiązek uiszczenia kosztów sądowych nie ciąży na stronie skarżącej działanie, bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach z zakresu pomocy i opieki społecznej. W konsekwencji uznania, że skarżący korzysta z ustawowego zwolnienia od kosztów sądowych - co oznacza całkowite zwolnienie z obowiązku wnoszenia zarówno opłat sądowych jak i ponoszenia wydatków - rozpoznanie wniosku w tym zakresie jest zbędne a w związku z tym postanowiono jak w punkcie pierwszym sentencji działając na zasadzie art. 249a ppsa w związku z art. 258 §1 i §2 pkt. 7 ppsa.
Równocześnie godzi się zauważyć, że bezprzedmiotowość jego wniosku o zwolnienie od kosztów pozostaje bez wpływu na drugie z żądań skarżącego a mianowicie ustanowienia radcy prawnego . Zgodnie bowiem z aktualnymi poglądami doktryny sąd nie jest związany żądaniem strony zawartym we wniosku o przyznanie pomocy byleby tylko nie wyszedł ponad żądanie strony (por. komentarz J.P Tarno do art. 246 w : Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2004). Logiczną konsekwencją przedstawionego stanu rzecz jest więc, że w sytuacji gdy strona domaga się przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym, sąd może przyznać jej to prawo w zakresie częściowym obejmującym tylko ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika (art. 245 §3 in fine ppsa). Oczywiście pod warunkiem, uprzedniego złożenia oświadczenia, którym strona wykaże, że nie jest wstanie ponieść opłat za jego czynności w postępowaniu przed sądami administracyjnymi bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 §1 pkt. 2 ppsa).
W realiach niniejszej sprawy skarżący złożył oświadczenie o jakim mowa w art. 252 ppsa. Oświadczenie to uzupełnione informacjami dostępnymi na zasadzie notorii urzędowej jest wystarczające do oceny jego aktualnej sytuacji i możliwości płatniczych. Skarżący należy do osób niezamożnych. Tak bowiem należy postrzegać osobę w zasadzie bez majątku, utrzymującą się z niskiego zasiłku stałego i znikomego zasiłku pielęgnacyjnego. Z zasad doświadczenia życiowego wynika, że przy obecnej wysokości cen oraz usług środki jakie ma do dyspozycji wystarczają z trudem na opędzenie najpilniejszych potrzeb bytowych.
Mając na uwadze powyższe i przewidując tylko minimalny koszt opłat za czynności radców prawnych w postępowaniu przed sądami administracyjnymi można stwierdzić, że skarżącego nie będzie stać na wynajęcie kwalifikowanego pełnomocnika. Skoro zaś skarżący nie jest w stanie bez uszczerbku dla swego koniecznego utrzymania opłacić kosztów pełnomocnika z wyboru, to należało udzielić mu pomocy o którym to prawie traktują przepisy oddziału 2 rozdziału III działu V ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi i zgodnie z wnioskiem ustanowić radcę prawnego opłacanego ze środków budżetowych Skarbu Państwa.
Z tych względów orzeczono jak w punkcie drugim sentencji na podstawie art. 246 §1 pkt. 2 ppsa w związku z art. 245 §3 ppsa.