Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym : Przewodniczący : Sędzia WSA Tadeusz Wołek (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 10 lutego 2015 r. w sprawie ze skargi R. M. na decyzję Wojewody z dnia 18 czerwca 2014 r. znak: [...] w przedmiocie pozbawienia statusu osoby bezrobotnej wniosku R. M. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji postanawia: oddalić wiosek
R. M. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na decyzję Wojewody z dnia 18 czerwca 2014 r. znak: [...] utrzymującą w mocy decyzję Starosty z dnia [...] 2014 r. znak: [...] w przedmiocie pozbawienia statusu osoby bezrobotnej. W skardze został zawarty wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, bez uzasadnienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje.
W świetle art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej "P.p.s.a.", po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Badaniu przez sąd administracyjny podlegają zatem przesłanki niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Co istotne, brak jest podstaw do oceny wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu pod kątem zasadności wniesionej skargi. W postanowieniu z dnia 28 kwietnia 2005 r. (sygn. akt II OZ 184/05, Lex nr 302251) Naczelny Sąd Administracyjny podniósł, iż niezgodność danego aktu z prawem, która będzie przedmiotem oceny Sądu pierwszej instancji w toku rozprawy, i ochrona tymczasowa wynikająca z art. 61 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi to dwie różne kwestie. O ile bowiem pierwsza z nich (kontrola legalności aktu) jest celem postępowania sądowoadministracyjnego, to druga - jako poprzedzająca merytoryczne rozstrzygnięcie sądu - ma odmienną funkcję. Oparcie wniosku o ochronę tymczasową na niezgodności danego aktu z prawem, a zwłaszcza rozstrzygnięcie Sądu w tym zakresie, niweczyłoby kontrolę sądową legalności zaskarżonego aktu.
Co istotne, zaistnienie przesłanek, które uzasadniają udzielenie przez sąd administracyjny tzw. ochrony tymczasowej winno być wykazane przez wnioskodawcę. Niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków to bowiem pojęcia nieostre. Konkretyzację zawartej w nich treści powiązać należy z okolicznościami faktycznymi danej sprawy, w rozpatrywanym przypadku z konsekwencjami, jakie dla skarżącej wynikają z wykonania ww. decyzji w przedmiocie pozbawienia statusu osoby bezrobotnej.
Należy jednakże zauważyć, że skarżąca nie wykazała w żaden sposób na czym miałoby polegać - w przypadku wykonania ww. decyzji - niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody. Nadto nie wykazano, na czym miałaby polegać nieodwracalność zmian powstałych w następstwie wykonania opisanej decyzji. Brak jakiegokolwiek uzasadnienia w tym zakresie uniemożliwia Sądowi dokonanie ustalenia, iż w tym konkretnym przypadku wykonanie decyzji spowoduje niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudne do odwrócenia skutki.
Żądając wstrzymania wykonania decyzji, skarżący ma zaś obowiązek wykazać istnienie konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie aktu lub czynności jest zasadne z uwagi na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (tak m.in.: postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 listopada 2006 r., sygn. akt II FZ 585/06; Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych; orzeczenia.nsa.gov.pl).
Wobec powyższego, nie wystarczy jedynie złożenie stosownego wniosku. Twierdzenia strony powinny bowiem wyjaśniać na czym polega niebezpieczeństwo powstania kwalifikowanych skutków, o których mowa w art. 61 § 3 P.p.s.a. Wywody w tej materii powinny być poparte nie tylko szczegółową argumentacją ale także materiałem dowodowym (vide: B. Dauter [w:] B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2009, s. 206; zob. nadto postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 stycznia 2012 r., sygn. akt II FSK 2910/11; Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych; orzeczenia.nsa.gov.pl).
W ocenie Sądu, skarżąca nie wykazała żadnych tez bądź twierdzeń odnoszących się wprost do wniosku i przemawiających za jego uwzględnieniem. Skarżąca nie powołała ponadto jakichkolwiek okoliczności, które uzasadniałyby wstrzymanie wykonania ww. decyzji. Okoliczności te są o tyle istotne, że sąd administracyjny nie ma obowiązku działania w tej kwestii z urzędu.
W konsekwencji Sąd uznał, że wniosek o wstrzymanie wykonania ww. decyzji nie zasługuje na uwzględnienie, o czym Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia na podstawie art. 61 § 3 P.p.s.a.