Kraków, dnia 26 września 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Janusz Bociąga po rozpoznaniu w dniu 26 września 2014 r. na posiedzeniu niejawnym skargi Gminy M na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 8 kwietnia 2014 r. znak [...] w przedmiocie odmowy dofinansowania kosztów kształcenia młodocianego pracownika postanawia: odrzucić skargę
Zaskarżoną decyzją z dnia 8 kwietnia 2014 r. znak [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze uchyliło decyzję Wójta Gminy M z dnia [...] 2013 r. znak [...], którą odmówiono przyznania pracodawcy P.H.U. "A" J. Ż. spółka jawna z siedzibą w J dofinansowania kosztów kształcenia młodocianego pracownika R. W. w wysokości 8,081,00 zł.
Na powyżej opisaną decyzję skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wniosła Gmina M. Zaskarżonej decyzji zarzucono naruszenie przepisów postępowania w sposób mający istotny wpływ na wynik sprawy tj.: art. 138 § 2 K.p.a. poprzez błędne uznanie, ze w niniejszej sprawie przepis ten ma zastosowanie, oraz że doszło do naruszenia przez organ I instancji przepisu art. 7 i 77 K.p.a. W konkluzji domagano się uchylenia zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 50 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) dalej P.p.s.a. - uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich, Rzecznik Praw Dziecka oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym, jak również podmiot, któremu ustawy przyznają prawo do wniesienia skargi.
W niniejszej sprawie skarga na decyzję odwoławczą wydaną w sprawie indywidualnej dotyczącej dofinansowania kosztów kształcenia młodocianego pracownika wniesiona została przez Gminę M, w sytuacji, gdy decyzja w pierwszej instancji wydana została przez Wójta Gminy M. Wójt nie występował w postępowaniu jako organ reprezentujący Gminę jako stronę tego postępowania, lecz jako organ administracji publicznej wyposażony w kompetencje do władczego rozstrzygnięcia sprawy indywidualnej i wydania decyzji administracyjnej w pierwszej instancji.
Oceniając czy gminie przysługuje w niniejszym postępowaniu sądowoadministracyjnym status skarżącego Sąd doszedł do przekonania, że w okolicznościach niniejszej sprawy, gmina nie spełnia przesłanek legitymujących ją do wniesienia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego, a w konsekwencji, że wniesiona przez nią skarga jest niedopuszczalna.
Argumentując powyższe stanowisko wskazać należy, na wyrażony przez Naczelny Sąd Administracyjny pogląd, że rola jednostki samorządu terytorialnego w postępowaniu administracyjnym jest wyznaczona przepisami prawa pozytywnego. Jednostka ta może być - jako osoba prawna - stroną tego postępowania i wówczas organy ją reprezentujące będą broniły jej interesu prawnego, korzystając z gwarancji procesowych, jakie przepisy K.p.a. przyznają stronom postępowania administracyjnego. Ustawodawca zwykle wyznacza jednak organowi jednostki samorządu terytorialnego rolę organu administracji publicznej w rozumieniu art. 5 § 2 pkt 3 k.p.a. Wówczas "broni" on interesu jednostki samorządu terytorialnego w formach właściwych dla organu prowadzącego postępowanie. Z tego względu powierzenie organowi jednostki samorządu terytorialnego właściwości do orzekania w sprawie indywidualnej w formie decyzji administracyjnej, niezależnie od tego, czy nastąpiło to na mocy ustawy, czy też w drodze porozumienia, wyłącza możliwość dochodzenia przez tę jednostkę jej interesu prawnego w trybie postępowania administracyjnego, czy też sądowoadministracyjnego. Włączenie organów samorządowych do systemu organów administracji publicznej, prowadzących postępowanie w konkretnej sprawie, znacznie ogranicza zakres uprawnień procesowych tych jednostek jako osób prawnych. W zakresie, w jakim organ jednostki samorządu terytorialnego wykonuje funkcję organu administracji publicznej, nie jest on uprawniony do reprezentowania jej interesu prawnego, rozumianego jako interes osoby prawnej. Nie do przyjęcia jest bowiem stanowisko, że jednostka może zajmować różną pozycję (raz organu wydającego decyzję, innym razem strony postępowania) w zależności od etapu załatwiania sprawy z zakresu administracji publicznej (postanowienie NSA z dnia 6 października 2009 r. I OSK 1358/09).