Kraków, dnia 29 sierpnia 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Janusz Kasprzycki po rozpoznaniu w dniu 29 sierpnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. C. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą Usługi Transportowe "A" M. C. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 18 czerwca 2014 r. Nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej postanawia stwierdzić swą niewłaściwość i przekazać sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie jako sądowi właściwemu miejscowo do rozpoznania sprawy.
M. C. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą Usługi Transportowe "A" M. C. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 18 czerwca 2014 r. Nr [...] o nałożeniu kary pieniężnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 13 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej jako P.p.s.a.), do rozpoznania sprawy właściwy jest wojewódzki sąd administracyjny, na którego obszarze właściwości ma siedzibę organ administracji publicznej, którego działalność została zaskarżona. W myśl § 1 pkt 5 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 25 kwietnia 2003 r. w sprawie utworzenia wojewódzkich sądów administracyjnych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz. U. Nr 72, poz. 652 ze zm.), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie jest właściwy dla obszaru województwa małopolskiego.
Zaskarżona w niniejszej sprawie decyzja została wydana przez Głównego Inspektora Transportu Drogowego, który ma siedzibę w Warszawie. Sądem administracyjnym miejscowo właściwym do rozpoznania niniejszej sprawy jest zatem, zgodnie ze wskazaną powyżej regułą ogólną wynikającą z art. 13 § 2 P.p.s.a. w związku z treścią § 1 pkt 13 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 25 kwietnia 2003 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, będący właściwym dla obszaru województwa mazowieckiego.
Z treści art. 13 § 3 P.p.s.a. wynika możliwość ustanawiania przez Prezydenta RP w drodze rozporządzenia wyjątków od ogólnych zasad dotyczących właściwości. Taki wyjątek został ustanowiony w § 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 kwietnia 2011 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania Głównego Inspektora Transportu Drogowego (Dz. U. Nr 89, poz. 506 ze zm.), jednak odnosi się on tylko do spraw dotyczących nałożenia kar pieniężnych, o których mowa w art. 92a ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874 ze zm.). Natomiast zaskarżona w niniejszej sprawie decyzja została wydana na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t. jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 1137), a kara pieniężna została nałożona na postawie art. 140 ab ust. 1 pkt 2 tej ustawy. W niniejszej sprawie nie znajduje zatem zastosowania rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
18 kwietnia 2011 r. Niniejsza sprawa podlega rozpoznaniu zgodnie z przytoczonymi powyżej ogólnymi zasadami co do właściwości miejscowej wojewódzkich sądów administracyjnych.
Stosownie do treści art. 59 § 1 P.p.s.a., jeżeli do rozpoznania sprawy właściwy jest inny sąd administracyjny, sąd, który stwierdzi swą niewłaściwość, przekaże sprawę właściwemu sądowi administracyjnemu.
Mając na uwadze powyżej wskazane okoliczności, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, działając na podstawie art. 59 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), orzekł jak w sentencji postanowienia.