Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Grzegorz Karcz po rozpoznaniu w dniu 24 października 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku K. Ś. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego w sprawie ze skargi K. Ś. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 30 czerwca 2014 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania postanawia: I. umorzyć postępowanie w części obejmującej żądanie zwolnienia od kosztów sądowych, II. oddalić wniosek o ustanowienie radcy prawnego.
Skarżący w złożonym na urzędowym formularzu "PPF" wniosku o przyznanie prawa pomocy domagał się zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia radcy prawnego.
Objaśniając swoją sytuację rodzinną wpisał dwóch synów i dwie córki.
Zadeklarował brak nieruchomości, zasobów pieniężnych i przedmiotów wartościowych.
Swoje miesięczne dochody oszacował na kwotę 529 zł zasiłku stałego i 140-200 zł zasiłku okresowego.
Uzasadnienie swoich starań ograniczył do wzmianki, o zastosowaniu ustawy o pomocy społecznej na podstawie art. 79 Konstytucji.
Z urzędu stwierdza się, że skarżący złożył obecnie 88 skarg. Wcześniej zaś wpłynęły do tutejszego wojewódzkiego sądu administracyjnego skargi na 72 orzeczenia Samorządowego Kolegium Odwoławczego. W każdej ze 160 spraw skarżący wniósł o ustanowienie adwokata lub radcy prawnego.
Wskazując na powyższe odnotować jednocześnie trzeba, że w uzasadnieniu odpowiedzi na skargę organ podniósł brak współpracy strony z organami, fakt złożenia odwołań po upływie przepisanego terminu bez uprawdopodobnienia że uchybienie terminowi do złożenia odwołania nastąpiło bez winy strony, a także składanie przez stronę odwołań w sytuacji, gdy nie było przedmiotu zaskarżenia.
Równocześnie w oparciu o przedstawione przez organ wraz ze wcześniejszymi skargami akta administracyjne okolicznościami znanymi z urzędu pozostaje, iż skarżący jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym, niezdolną do pracy ale zdolną do samodzielnej egzystencji. Chodzi samodzielnie, słyszy dobrze, mieści się w normie intelektualnej, posiada pełną zdolność przyswajania wiedzy, funkcjonuje samodzielnie. Jest rozwiedziony. Obciążają go zobowiązania alimentacyjne. Z dziećmi utrzymuje kontakt. Dwóch synów którzy mieszkają ze swoją matką w tej samej kamienicy co skarżący, nocuje u skarżącego. Skarżący zajmuje bez tytułu prawnego lokal o powierzchni 37 m2. Z uwagi bowiem na zadłużenie czynszowe została mu wypowiedziana umowa najmu. Opłaty za bezumowne zajmowanie lokalu wynoszą 570,52 zł miesięcznie, zaś zadłużenie z tego tytułu przekracza obecnie 13765 zł. Skarżący miewał także problemy z terminowym regulowaniem opłat za energię elektryczną. Podstawą utrzymania skarżącego są przyznawane z pomocy społecznej zasiłki. Pomocą MOPS skarżący jest objęty od 2009 r. Łączna wysokość pomocy udzielonej skarżącemu tylko w 2013 r. przekroczyła 13979 zł. Wśród pracowników MOPS ma opinię osoby roszczeniowej.
Mając na uwadze powyższe zważyć należało co następuje:
Zacząć należy od tego, że zgodnie z art. 239 pkt 1 lit. a ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, obowiązek uiszczenia kosztów sądowych nie ciąży na stronie skarżącej działanie lub bezczynność organu w sprawach z zakresu pomocy i opieki społecznej. W postępowaniu sądowoadministracyjnym przedmiot skargi opatrzono symbolem "6320" opisywanym przez załącznik nr 1 do zarządzenia Prezesa NSA z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie ustalenia zasad biurowości w sądach administracyjnych jako sprawa z zakresu pomocy społecznej. W konsekwencji uznania, że strona korzysta z ustawowego zwolnienia od kosztów sądowych - co oznacza całkowite zwolnienie z obowiązku wnoszenia zarówno opłat sądowych jak i ponoszenia wydatków - wniosek w tym zakresie należało uznać za bezprzedmiotowy a w związku z tym postanowiono jak w punkcie pierwszym sentencji działając na zasadzie art. 161 §1 pkt. 3 ppsa w związku z art. 258 §1 i §2 pkt. 7 ppsa.